Een paar weken geleden ben ik vanuit het veilige Velden naar Sturgis motoren in Andijk gereden. Het was namelijk de bedoeling om eens wat meer te weten te komen over de reverse trike die Pieter Lammes heeft ontwikkeld. Na een hartelijk ontvangst en een bakkie koffie bezochten we de werkplaats waar het allemaal gebeurt. Pieter wilde eerst de trike in samenwerking met een zijspanbouwer ontwikkelen maar de meningen over sommige onderdelen liepen te ver uiteen en Pieter besloot zelf verder te gaan ontwikkelen zonder aan de kwaliteit concessies te doen.
Nog volop aan het werk aan de wiel ophanging en de remmen.
Als ik zeg kwaliteit bedoel ik ook kwaliteit. De trike die ik vandaag bekijk staat nog op de brug en moet nog verder worden afgebouwd. Op deze manier, zo halverwege de bouw kan je even mooi een blik werpen op het binnenste van de trike wat normaal verstopt gaat achter de wielen en de kuipneus. Kijk je naar het gebruik van materiaal dan valt je bek toch wel aardig open want ik moet toegeven het maakt allemaal een erg solide indruk. De delen die roestgevoelig zijn zijn netjes zwart gepoedercoat en als je een blik werpt op de ruwe blanke delen die er nog liggen te wachten op de volgende trike dan kan je mooi het laswerk bewonderen. Bij het lassen worden de delen vastgezet in een mal die vervorming door hitte tegen gaat. Dit heeft als grote voordeel dat alle delen hetzelfde zijn en dat na een schade of defect een deel ook zo van de plank kan worden gepakt en er zonder aanpassingen gemonteerd kan worden.
Let op het strakke laswerk.
Nog 3 stuks staan te wachten op de poedercoater en op montage.
Ook aan de binnenkant van de kuipneus ziet het er netjes en solide uit en als je de constructie bekijkt dan is bewondering op zijn plaats want aan alles is gedacht. Een van die dingen is de koeling van de motor, als je zo een grote kuipneus monteert dan kan dat bij de toch al gevoelige GL1800 voor problemen zorgen. De ventilatoren blazen normaal bij minder dan 30km/u naar voren de warme lucht weg. Boven de 30km/u schakelt de fan weer uit. Pieter heeft er een extra radiateur met ventilator en thermoswitch in gemonteerd die op deze manier juiste temperatuur van het blok garandeert bij lage snelheden.
Onderdelen voor de besturing.
Kijk je verder in het binnenste van de kuipneus dan zie je ook de eenvoud van de besturing. De normale vorkpoten verdwijnen uiteraard en daar komt een wederom mooi stukje vakwerk voor in de plaats. Deze nieuwe “vorkpoten” lopen niet dan verder dan de onderkant van de onderste balhoofdplaat en direct daar onder komt de stuurstang te zitten die onderin weer in een lager draait zodat de zaak soepel en zonder speling kan bewegen.
De originele remschijven en klauwen worden hergebruikt, deze hebben capaciteit genoeg om het voertuig weer tot staan te brengen. Het heeft Pieter wel wat hoofdbrekens gekost om uit te vogelen hoe hij dat nou het beste kon maken. De ABS is verdwenen omdat je normaal maar 1 sensor hebt op 1 wiel. Nu zou je 2 sensoren nodig hebben. Op elk wiel dus 1. Helaas kunnen de boordcomputer en de ABS-rempomp daar nog niet mee overweg maar er wordt gewerkt aan oplossing zodat in toekomst de ABS behouden kan blijven.
De vering en demping is voor deze trike speciaal ontwikkeld en zijn van Wilbers. Omdat de schokdempers onder een hoek staan waren er in het begin problemen met de smering van de plunjer. Na overleg met Wilbers is besloten om stikstof gevulde schokdempers te monteren. Natuurlijk is de demping en voorspanning instelbaar zodat je toch een persoonlijk karakter kan kiezen. Er wordt nog gewerkt aan een elektrisch instelbare schokbreker zodat je tijdens de rit de demping kan verstellen.
Techniek kan dus echt wel mooi wezen.
Verder vinden we voor en achter gewone autobanden. Lekker goedkoop en ze gaan erg lang mee. Met een beetje vochtig weer kan je volgens Pieter heerlijk driften met de machine. Helaas heeft de achterband in droge omstandigheden te veel grip om spelend door de bocht te gaan.
Om nog dieper in het binnenste van de trike te duiken zou te ver gaan maar neem maar van mij aan dat het met de constructie wel goed zit. De gebruikte materialen zijn van hoge kwaliteit en de zaken worden met zorg, orde en netheid gemonteerd.
Hoe rijdt dat nou?
Een aantal weken later (van de week dus) ben ik op dezelfde trike gaan rijden als die die op de foto’s staat. Als je denkt dat je op een Goldwing GL1800 stapt heb je het goed mis. De hele motor behalve de voorkant is GL1800 maar eenmaal het stuur in de handen veranderd de motor in een trike en blijkt het zwaar te sturen als je stilstaat, dat is natuurlijk normaal met 2 banden van 2.25 breed en geen stuurbekrachtiging. Vanuit het zadel zie je de beide voorwielen zitten wat makkelijk is om de breedte in te schatten. Aangezien ik zelf ook een gl1800 rij was ik al bekend met de knoppen winkel van de motor en alles vanaf het stuur naar achteren was al bekend dus daar waren geen vreemde zaken.
Op weg.
Linda de vrouw van Pieter reed voor mij uit op de zwarte reversetrike die als eerste gebouwd is en tevens een prototype is. Ze verdween als snel buiten beeld en ik moest even heel vlot leren hoe dat nou toch werkte. Hop.. in zijn 1, gas, en rijden maar. De eerste bocht ietwat te voorzichtig ingestuurd en oh,jee wat gaat dat zwaar!! Hier moet je een paar stevige armen voor hebben was mijn eerste gedachte maar... hoe doet zij dat nou? Zo snel en zo scherp sturend. Een paar bochten aan het spartelen geweest met de trike en daar stond Linda al te wachten met een brede lach want die wist wel wat mijn probleem was. Zeker nog nooit zijspan gereden? Remmen voor de bocht en dan gewoon op het gas er doorheen trekken was het devies. Snap je? Hoorde ik nog, en weer spoot ze weg.
Met deze goede raad in het achterhoofd en met wederom enig voorzichtigheid ging ik in de achtervolging en verrek... dat ging een stuk beter en stuurde lichter. Nu koste het bochten maken geen enkele moeite meer en ik moest alleen rekening te houden met de breedte van de trike. Dat gaat ook vrij gemakkelijk omdat je de beide voorwielen kan zien en je dus haarscherp langs de stoepranden kan sturen. Nu bleek ook dat de trike netjes rechtuit wil rijden en hobbels en drempels moeiteloos neemt. Schuin een drempel op? Geen probleem voor de trike, die blijft gewoon op koers.
Na een tijdje liet Linda mij voorop rijden, (ze wilde denk ook wel eens lachen om mijn geklooi) en inmiddels waren we aangekomen bij een smalle dijkweg die niet in al te beste staat verkeerde. Gaten, kuilen, drempels, naar links aflopend en ook weer naar rechts aflopend alles waar we huiverig voor zijn als motorrijder had deze dijk in zich en als hoofdbestanddeel ook nog bochten. De trike neemt al deze kuilen en hobbels moeiteloos mits je niet aan het stuur gaat lopen trekken want je eerste gedachte is dat je veel stuurcorrecties moet uitvoeren omdat het geheel wat meer schudt en schuin met weg meegaat doordat je domweg 1 wiel meer hebt en de motor overeind blijft. Ga je stuurcorrecties uitvoeren, zeg maar vechten, dan vecht de trike terug en heb je moeite om op je lijn te blijven en het gaat dan van kwaad tot erger. Houdt je het stuur echter alleen vast dan gaat het moeiteloos en de trike volgt dan netjes zijn spoor. Ook met een wieltje door de berm met 80km/u is geen enkel probleem en de trike gaat dan gewoon door.
Dit was natuurlijk een van de meest slechte wegen en die doorstond de trike met glans.
De snelweg.
Op de snelweg rijdt het ook top. De trike trekt gewoon net zo snel op als een normale 1800 en eenmaal op het strakke asfalt van de snelweg en in zijn overdrive is het al rap net zo saai als op de normale motor en ga je je favoriete radiozender opzoeken of ander zins lopen klooien met de knopjes die zoals gewoonlijk rijkelijk aanwezig zijn. Snel er weer vanaf dus en weer binnendoor verder over secundaire wegen. Die gaan natuurlijk ook met speels gemak onder de drie wielen door en je voelt je dan ook snel helemaal vertrouwd met de trike. Rotondes neem je moeiteloos en veel harder dan dat je het normaal zou doen. En wat mij betreft mogen ze nog veel meer van die dingen neergooien, ze zijn namelijk een leuke afwisseling in de saaie rechte wegen. In mijn enthousiasme kreeg ik zelfs een keer het rechterwiel van de grond in een snelle rechts links combinatie. Zelfs dan is er niks aan de hand en trike volgt gewoon zijn spoor. Wel even een witte neus natuurlijk.
Het eindresultaat mag er wezen.
Conclusie:
Het is geen Goldwing gl1800 meer, het is geen cabrio maar het is echt een heel apart voertuig met een zeer hoge funfactor. Je kan er uitstekend normaal mee rijden maar het ding wil ook echt goed van zijn plek af en stuurt als het bekende scheermes mits je er even mee leert omgaan. Je kan merken dat Pieter in de kart-sport actief is geweest want je vindt veel overeenkomsten qua sturen en bouw. Waar je de funfactor nog hoger mee zou krijgen is met een ritje door bergachtig landschap zoals de Eifel. Daar kan je je zelf echt uitleven met de reverse trike. Wel even oefenen van te voren natuurlijk. Zijspanrijders zullen geen moeite hebben om e.a. snel onder de knie te krijgen.
Kost dat nou?
Heb je al een GL1800 dan gaat de ombouw je compleet met spuiten, keuren (auto)kenteken en alles erbij je het lieve sommetje kosten van 14.950€. Best wel geld maar je krijgt er wel een unieke combinatie voor terug die goed stuurt, goed remt, goed uitziet en een zeer hoge funfactor heeft. Ook als je niet meer op een normale motor kan rijden en aan een trike zit te denken is dit een prima oplossing om toch het motor gevoel te behouden.
Groeten Peter Bruikman.
