Schraapveer is de naam. Leo Schraapveer. Never shaken, sometimes stirred.
Met de pensioenering op de horizon, en het feit dat ik een kwart miljoen kilometers op mijn Pan European 1300 had gezet vond ik het tijd om een oude droom in te vullen.
Het resultaat zie je bijgaand, op de zijstandaard naast een droom die ik vele jaren geleden reeds werkelijkheid heb zien worden.
Mijn eerste indruk van de goldwing was dat het net zo goed stuurt als die Pan European, alleen kom je wat eerder aan de grond en je.moet.effe.iets.eerder.remmen want het ding weegt wat
Dat omzwaaien van Pan naar Goldwing bracht met zich mee dat ik voor het eerst in mijn leven met de motor in de ochtendspits file stond. Dat was soort van traumatisch.
Ik heb toen een half jaar geprobeerd of de trein een alternatief was, maar omdat de verbinding Heerhugowaard -Amsterdam onbetrouwbaar is, heb ik voor woon-werk er toch maar een motor bijgekocht. Een Deauville 700. Lief dingetje.
Voor die Pan European hebben nog een K100 en R65 mijn woon-werkverkeer opgefleurd. Soms onderbroken door een auto van de zaak, maar dat zijn uitzonderingen geweest.
Kortom, dat motorrijden zit me in het bloed, ik mag het graag doen.
Dat met dat pensioen mag nog anderhalf jaar in de wacht, met dank aan onze politiek, maar dan gaat Schraapveer regelmatig op zoek naar de horizon. Tot die tijd kun je me tegenkomen in het fraaie Noord Hollandse poldergebied, De Eifel of Sauerland in pinksteren of Hemelvaart en verre vreemde oorden tijdens de zomer.
Ik hoop je vaak en veel te mogen begroeten tijdens deze ritten
Groet,
Leo
gefeliciteerd met je aanwinst want dat is een goldwing zeker
