Het Monster is weer terug

[peter n.d.]

Beste Hans , mijn vrouw en ik hebben 23 jaar geleden mekaar het ja woord gegeven en ook de belofte mekaar bij te staan in goede en slechte tijden .Ondanks haar ziekte ( die reeds voor de derde maal toeslaat ) blijf ik haar bij staan . We hebben al zoveel meegemaakt en zoveel samen bereikt dat je dit zomaar niet kan en wil vergeten .Daar trek ik mij aan op en sta ik nog iedere dag achter de beslissing om 23 jaar geleden met haar mijn leven te delen . Ik zou zoveel nog kunnen schrijven waarom zij mijn maatje is en blijft . Ee'n van deze reden is dat ze de liefde die ik voor motoren en speciaal voor de GoldWing al had voor onze huwelijk , die passie met haar kon beleven en blijven beleven . Zij was voor dat, we mekaar leerden kennen, niet echt bezig met motoren . Samen met haar heb ik mijn eerste GoldWing gekocht ( een 1200 Interstate ) . ik zelf heb in mijn leven alle heel wat meegemaakt ( een vader die dronk en waar ik meer slaag van kreeg dan eten ) .En door alle tegenslagen inmijn jeugd heb ik mij leren weren in het leven en trek ik mijne plan op mijn manier .Soms met vallen en opstaan en liep ik wel eens met mijn gezicht op een muur. Maar soms moet een mens eens zijn gedachten kwijt en daarom schrijf ik het hier op dit forum neer , omdat ik weet dat er hier op dit forum alles mag geschreven worden in verband met GoldWings .En had ik mijn vrouw niet gehad , had ik misschien nooit geen Goldwing gekregen als verjaardagsgeschenk . groeten Peter n.d.

[inside]

knuffels voor jullie alle drie

gr hans

[goldie 1800]

Beste Peter.

Ik weet eigenlijk niet goed wat ik hier op moet zeggen .
Alleen dat het ook van dichtbij heb meegemaakt .
Ik wens jullie allebij heel veel sterkte en geluk in deze moeilijke tijden..

Groeten Jan..

[RonalT]

Je weet dat ik voor jullie af en toe een kaarsje laat branden. Ik was vandaag nog in een kapel en heb er weer een aangestoken!
Sterkte!

[rudolphwolven]

Beste Peter,
Ik heb zojuist (toevallig) al je berichten gelezen........het is ontroerend om te zien hoe jij je vrouw bijstaat in deze zware behandelingsperiode......ik heb heel veel respect voor jou en ook voor je vrouw die dit niet alleen emotioneel maar ook lichamelijk moet ondergaan.....en dat is heel, heel zwaar.
Ik haal uit je verhalen dat je sterk genoeg bent (geworden) om je vrouw, maar ook je zoon te steunen.......geweldig, dat is (helaas) een zware maar bij alle ellende ook een mooie taak.
Het is heel goed dat je hier in het forum vertelt hoe alles loopt en gaat......het helpt je telkens weer even verder......en het is tenslotte een proces voor jullie drieën waarin korte termijn denken voorop staat......de toekomst (ondanks dat je je hier zorgen over maakt) is iets voor later........leef van dag tot dag; in kleine stukjes en probeer als er een moment even van alles meevalt samen hierover blij te zijn.
Peter, denk ook af en toe/met regelmaat goed aan jezelf (d.w.z. er kort helemaal alleen voor jezelf te zijn; hoe dan ook en waar dan ook), om afstand te nemen.....dat is niet fout maar nodig om mentaal overeind te blijven; uiteindelijk help je je vrouw en zoon hierdoor........
Ik heb zelf ook een dergelijk proces meegemaakt en weet nog goed dat ik mij in eerste instantie schaamde omdat ik tussen de dagelijkse ziekenhuisbezoeken des middags en 's avonds ergens in de buurt een shoarma ging eten, terwijl mijn vrouw haar ziekenhuismaaltijd kreeg (ik mocht daar niet bij zijn)......totdat ik merkte dat het mij rust gaf om te genieten van die eenvoudige maaltijd en ik even afstand kon nemen van alles.
Als ik daarna 's avonds weer op bezoek kwam was ik meer ontspannen....en mijn vrouw ook....
Peter, met veel respect geef ik je een warme hug.........
Vriendelijke groeten,
Ruud

[Anjer]

Lieve Peter, heel veel sterkte voor jou, Christine en Bob. Ik heb immens respect voor je hoe je Christine bijstaat en er voor haar en Bob bent!

Dikke knuffel!!!

[sandor]

Beste , ook wij hebben zoiets meegemaakt en toen mijn vrouw het nieuws te horen kreeg zag ik die blik in haar ogen van we gaan er toch samen tegenaan hé?
Wees daar maar zeker van meisje zei ik , zoals hier gezegd in goede en kwade dagen
Veel sterkte
Sandor en Marina

[peter n.d.]

Beste Forumrijders , Christine heeft haar tweede chemo beter doorstaan dan haar eerste , dankzij aangepaste medicatie . Woensdagnacht is ze weer misselijk geworden en weer beginnen braken . De nacht was een lijdensweg . S' morgens was ze verschrikkelijk moe en kon ze weer niets binnen houden. Ook was ze opgezwollen in aangezicht en ook de vingers waren dik . Nadat ik Bob had afgezet aan school , weer thuis gekomen lag ze weer in slaap .Ook donderdag en vrijdag was een dag van braken , misselijkheid , moe . Vrijdagavond was er pas beterschap , ze begon weer honger en goesting te krijgen om iets te eten . De dagen ervoor begon ze al misselijk te worden als ze nog maar aan eten dacht of eten rook . Nu vandaag , heeft ze deze mogen een boterham en koffie gedronken . Deze middag een tas soep en vanavond weer een tas soep met een boterham . Vorige keer was ze pas zondags in staat iets te eten zonder te braken en misselijk te worden . Wat wel blijft is dat ze nog veel slaapt ( het is haar gegund) en de minste inspanning kost haar heel wat krachten . Al bij al een beetje beterschap tegen de eerste chemokuur . Groeten Bob , Christine En Peter n.d.

[RonalT]

Slaap is een goede heelmeester en soep is gemakkelijk te eten. Dus lekker laten doen als ze kan.
Bob en jij hadden een stukje gereden las ik, doen als de mogelijkheid zich voor doet.

En goede pinksterdagen toegewenst.....

[peter n.d.]

Beste Karin En Ronalt , hetzelfde voor jullie . En natuurlijk ook voor alle andere forumrijders . Groeten Bob , Christine , Peter n.d.

[wingryder]

Beste Peter, Christine, Bob,

Ook vanuit Voorhout heel veel sterkte en kracht toegewenst om deze moeilijke tijd door te komen.
Ik hoop dat jullie de moed niet zullen verliezen, ook al weet ik dat het moeilijk zal zijn, hou vol.


Groeten uit Voorhout,

Jan en Els

[peter n.d.]

Beste Forumrijders , Christine heeft vandaag haar laatste zware chemo gekregen . De volgende reeks die ze krijgt zou minder bijwerkingen hebben . Eerst zien en dan geloven . Vandaag was ze reeds misselijk in het ziekenhuis ondanks de middelen die ze gekregen had tegen braken . Deze keer hadden we een kamer voor haar alleen . Gelukkig maar want nog voor haar eerste zakje chemo ( ze krijgt steeds 3 zakjes chemo per chemokuur) begon ze al te braken . De volgende keer krijgt ze dus een mildere vorm en moet ze al om 8uur aanwezig zijn en deze chemo heeft ongeveer per zakje een uur nodig om door te druppelen . Daarna moet ze 4uur in observatie blijven . De volgende dag weerkomen om het middel taxus te krijgen . Ook hier weer, na de behandeling , 4uur in observatie blijven . Ook moet ze voor, ze deze behandelingen krijgt, op voor hand medicatie nemen om nevenwerkingen te beperken . De tweede chemokuur krijgt ze 3x maar kan nog vermeerderen . Het middel met taxus gaat ze 18 x krijgen .Al dan niet tegelijk , dit hangt af of ze allergische reageert op de chemo of de taxus . Nu ligt ze reeds in bed met hoofdpijn en totaal op . Ook de vermoeidheid begint meer en meer door te wegen . Haar ogen tranen ( ook hier had ze al medicatie voor gekregen ) meer en ze kan zich ook moeilijker concentreren . Tot zover deze update . Groeten Bob , Christine en Peter n.d.

[Anjer]

Lieve Peter, Christine en Bob,

Wat is dit toch een rotziekte en wat is de behandeling onmenselijk zwaar!!! Heel veel sterkte, ik hoop dat de volgende kuur/kuren inderdaad beter te verdragen zijn voor Christine.

[De Motormuis]

Peter ik hoop voor haar dat de volgende behandelingen
niet zo zwaar zullen zijn en dat ze die beter kan verdragen.
Wat erg dat ze dit alweer allemaal moet meemaken.
Ik wens haar en ook jou en je zoon veel sterkte de komende
tijd.

[peter n.d.]

Beste Forumleden , Christine is woensdag gestart met de tweede reeks chemo's . Deze zou minder bijwerkingen hebben . Het braken begon al tijdens de behandeling . De dokter zegt dat het waarschijnlijk tussen haar oren zit . Ik leg het even uit : Het ziekenhuis en vooral de behandeling staat bij Christine gelijk aan misselijkheid . Dus als ze nog maar denkt aan de behandeling begint haar misselijkheid met als gevolg : braken . Tijdens de behandeling moest Christine 1uur en 30 minuten ijswanten aandoen ,deze voorkomen dat haar nagels verkleuren en uitvallen . Halverwege kreeg ze weer een andere paar ijswanden .Ook kreeg ze een speciale nagellak mee en ook nog een pot zalf om haar gezicht en handen en voeten mee in te wrijven . De nagellak elke dag aanbrengen en na drie dagen weer verwijderen en weer opnieuw beginnen . Ook moet ze weer ander medicatie nemen om haar misselijkheid te beperken . Ook heeft ze een middel gekregen om een beetje rustiger en ontspanner te zijn tijdens haar behandeling . Na de behandeling weer naar huis waar Bob en mijn schoonmoeder zaten te wachten . Thuisgekomen om18 uur 30 . Nog maar goed thuis en de misselijkheid kwam weer op ( = braken ) . Na een onrustige nacht , werden we weer in het ziekenhuis verwacht om de toediening van een nieuw middel . Christine zag er eerst tegen op , maar 1x maal daar veel het best nog mee . Ze deelt haar behandelingskamer met een dame die voor de eerste keer borstkanker had . Met dit verschil dat deze de dame eerst chemo kreeg en daarna een operatie om de tumor te verwijderen . Deze methode word toegepast om de tumor te verkleinen . De dames hebben heel wat afgepraat over hun behandeling . Na het doktersbezoek en bloed afname werd het middel gegeven . Dit moet de eerste keer zeer traag inlopen om te kijken of ze er geen allergie voor heeft . Na het inlopen moest ze nog 4 uur daar blijven in observatie . Daarna weer naar huis . De tweede reeks chemo die ze krijgt heeft als bijwerking pijnlijke spieren en gewrichten . Vandaag was het al van dat . Haar benen en nek en schouders waren eerst aan de beurt . Daarna armen en voeten . Ze was in de namiddag verschrikkelijke moe maar kon niet in slaap geraken van de pijn . Haar pijnstillers gegeven maar deze helpen maar tijdelijke . Haar misselijkheid is wel weer gedaan en ze heeft wel weer eetlust . Binnen drie weken worden de chemo en het andere middel gelijk gegeven . We zullen wel zien wat dit weergeeft en maken intussen het beste ervan met onze drietjes . Tot zover deze update . Groeten Bob , Christine , Peter n.d.