Één Goldwing op de weg daar kijkt allleen een liefhebber naar,
twee goldwings op de weg dan kijken er wat meer mensen, rij je in een langerekt lint al toeterend en bellend met 120 wings dan gebeurt er iets met mensen.
Zit je als rijder er op dan heb je een smile van oor tot oor en denkt: wat is het toch mooi zo met z'n allen, je kijkt nog eens achterom in het gezicht van je passagier en ziet een kind dat zichtbaar geniet ( als hij niet zit te slapen
) Zit je als passagier er op dan vind je het "machtig mooi hoor jan" en je kijkt naar je "piloot" met een gelukzalige lach op je gezicht.
Niet wetend dat je door je reactie's je rijder de dag van z'n leven bezorgd.
Sta je langs de kant van de weg en zie je al die "brommers" voorbij komen met daarop vrolijk zwaaiende kinderen en rijders dan komt er als bij toverslag een "big smile" op je gezicht en zwaait enthousiast terug.
misschien een wat filosofische benadering van een rit met verstandelijk gehandicapte kinderen en hun begeleiders.
Maar dit is wat je mee maakt als je daar aan meedoet.
"mijn" Laurens zat echt af en toe te slapen
zodanig dat ik bang was dat hij er af zou vallen. Gelukkig gebeurde dat niet en haalden we ongeschonden de finish, kun je nagaan hoe goed je zit op die wing Het was een stuk kouder dan vorig jaar maar de reacties van iedereen waren weer hartverwarmend.
volgend jaar weer.
Nu heb ik vier andere "forummers"gezien,Antoon en Pieter, Chrit en Badmuts, misschien waren er wel meer maar die ken ik dan niet
Misschien volgend jaar nog meer petjes?
Groet
Wingryder