Zaterdag, het eerste Luxemburg rondje
Lekker op tijd wakker en na het opknappen naar buiten gegaan en heb lekker in de zon gezeten.
De een na de ander kwam buiten en om 8 uur zijn we richting ontbijt getrokken. Nou, dat zag er goed uit. Mit Kaiserbrotchen, kase, wurst, marmelad und viele andere leckere speise.
Dus de broodjes, brood, jams, worstsoorten, kaas, eieren, yoghurt en dergelijke gingen samen met koffie of thee vlot naar binnen.
Na het ontbijt lummelde iedereen een beetje rond en hadden we bezoek van een Litouwse trucker die daar ook het weekend door bracht. De beste man had geld nodig maar wist niet hoe met zijn combinatie bij een geldautomaat te geraken. Volgens de mannen was dat ook niet mogelijk,een GoldWing was al groot in de straatjes. Dus zei Ad als je me je pas en pincode meegeef ga ik geld halen. Maar een telefonisch geconsulteerde tolk leek dat niet zo'n goed idee. Dus de trucker met de helm van Rob achterop bij Ad.
Zodoende werd het van lieverlee later en zodoende vertrokken we pas om 11 uur. Karin besloot spontaan om niet mee te gaan en dat was eigenlijk maar goed ook (blijkt later). Ook Marie-Jose en Rens gingen niet mee.
Dus op weg om een rondje Luxemburg te rijden. Het rondje is 167 kilometer lang. Eerst naar Bollendorf, waar de benzine maar 113 eurocent kost in plaats 1,30 euro (gemiddelde Duitse prijs).
Mullertal, Reuland was een mooie bochtige weg, maar die volgden er nog veel meer.
Op enig moment kwam Peter naast me rijden dat Christine en hij op eigen gelegenheid verder gingen. Ik ben later eigenlijk vergeten te vragen of hij het idee had dat wij het lastig vonden dat hij ons ophield. Want wij moesten wel eens wachten op hem, maar dat is niet erg. De stilzwijgende afspraak is al jaren dat bij dit soort ritten de snelsten vooraan rijden en bij een afslag wachten op de rest. Doen we al jaren en dat is een goed systeem.
We vervolgden de weg via Altlinster, Stafelter, Bridel, Nospelt, Schweich, Redange en Bourscheid om op enig moment op een weg te komen waar een bord stond 'na 800 meter' eenrichtingsverkeer verboden in te rijden. Dus ik reed door en inderdaad mocht ik niet verder. Totdat Rob zei "volgens mij moeten we dat weggetje in, maar dat vind ik een raar weggetje". Waarop ik zei dat ik een voorkeur had voor rare weggetjes (dat zou later blijken
). Nou, dit viel nog wel mee. Het liep met wat bochten erg stijl naar beneden, maar verder viel het wel mee. Na Merscheid en Nachtmanderscheid hebben we in Stolzembourg nog even lekker op een terras gezeten voordat we de Our overstaken en weer in Duitsland waren. Ik wilde rechtsaf en helaas was er een wegafsluiting. Dus linksaf en in Rodershausen ben ik rechtsaf gegaan. We waren nu van de route af en ik moest snel improviseren. Ergens afslaan waar geen weg was ging niet lukken, dus nam ik de eerst volgende weg. Deze zag er goed uit, asfalt. Helaas stopte dat na 500 meter werd het een karrespoor met gravel. Toch maar doorgereden totdat er na 300 meter een soort haarspeld bocht opdook. Even gestopt en gekeken en geconcludeerd dat het moest kunnen. In de eerste versnelling en behoorlijk wat gas naar boven gereden. Ad volgde mij. Na weer 300 meter nog een rotbocht die scheef en stijl was. Gas geven, verstand op nul en doorrijden dachten Ad en ik. Na weer eens 300 meter volgde er gelukkig asfalt. Daar zijn we gestopt.
"En nu", vroeg Ad. Afwachten, maar onder ons bleef het stil. Alleen wat vogels die floten....
Na een hele tijd wachten, wachten duurt altijd veel langer dan je denk, kwam Rob aangereden. Helaas was Rob gevallen maar hij wist ook te vertellen dat Willy gevallen was. Even later kwamen Willy, Jan en Thomas aangereden. Alleen Marjan ontbrak.... Die moest lopen, dus die ben ik nog een stukje tegemoet gelopen.
Willy was gevallen, de vorige keer was zijn linker spiegel afgebroken en nu de rechter. Ook een reflector was gesneuveld en Rob was gevallen. Bij hem was alleen de Highway step verbogen (dacht ik). Eerst even op adem komen.....
Ik denk dat Peter en Karin heel blij waren dat ze deze dag wat anders hadden gedaan.
Daarna was het nog 25 kilometer waarover weinig te vertellen is. Nog wat leuke bochten en we waren weer in Holsthum.
Douchen, omkleden en wat drinken en eten uitzoeken.
Toch maar weer zo'n lap schnitzel en ijs na.
De avond bestond uit het uitwisselen van avonturen en bleek dat Willy door de valpartij zijn ribben behoorlijk gekneusd heeft.....ai, dat is pijnlijk
Ook zijn ego heeft een deuk opgelopen