reisverslag Polen Rusland Litouwen 2012

[ronbalkema]

Reisverslag Polen-Rusland-Litouwen april 2012.

Dit n.a.v. van wat vragen van mensen om een verslagje te maken. Eerst niet aan toegegeven maar door het schrijven de reis toch nog wat kunnen herbeleven.
Als het verhaal je te lang lijkt; 1 tip; niet lezen. Indien je het wel gaat lezen, veel leesplezier.

Waarom naar Rusland?

Aangezien ik in mijn motor-reisverleden al regelmatig verschillende landen heb bezocht, wilde ik eens een nieuw land bezoeken. Na wat oriëntatie op de kaart viel mijn oog op Rusland. De afstand leek haalbaar in een paar dagen.
Ik heb gekozen voor het stukje Rusland wat het dichtst bij Nederland ligt en dat is de exclave Kaliningrad-Oblast (omringd door Polen en Litouwen).
Het is een gedeelte wat Rusland na de 2e wereldoorlog heeft ingelijfd en behouden.
Nu mijn reisdoel gevonden was, was het zaak om te kijken wat ik zoal nodig was. Uiteraard spullen zoals kleding e.d. De motor was goed in orde daar hoefde ik mij in ieder geval voor vertrek geen zorgen over te maken. De motor waar ik op reisde is een HONDA GL1000 uit 1979 met bijna 300.000 kms op de teller. Deze motor indertijd nieuw aangeschaft en totnutoe heeft het mijn vertrouwen nooit geschonden.
Aanvullend had ik een visum nodig. Je kunt tegen extra betaling een visum regelen via een in Nederland gevestigd bureau. Je moet alleen een periode aangeven (max 4 weken voor een eenvoudig visum) en voor een motorrit is dat qua weer altijd lastig inschatten. Ik koos de periode 27-04 t/m 26-05.
Toen de datum van 27-04 naderde en ik de weersvooruitzichten zag, bleek dat het die kant op een aangename temperatuur zou worden.
2 dagen voor vertrek mijn definitieve besluit genomen. Hier was het koud en vanaf het moment dat ik vertrok is het droog geweest met verder temperaturen voor boven de 30 graden, maar beter te warm dan te koud. 4 weken eerder had er nog sneeuw gelegen in Kaliningrad.
De eerste dag vertrok ik al op tijd uit mijn woonplaats (6 uur vertrokken). Om 12 uur ’s middags was ik over de autobahn al in Berlijn. Via Stettin Polen binnen gekomen.
Een vreemde gewaarwording. Andere taal, andere opschriften. In Polen was ik ook nog maar 2x eerder geweest. Het eerste stuk snelweg was een en al gat met een soort kasseien. Ik dacht, zo kom ik nooit in Rusland aan, echter al snel werd de weg beter. De weg was over het algemeen redelijk goed te noemen, maar het bleef oppassen voor gaten en bulten.
Wat verder gebruikelijk is op deze 2-baans wegen is dat ze als 3-baans gebruikt worden. Men haalt zo maar in en er wordt verwacht dat de andere partij maar oplet. Als iedereen dat inderdaad doet is dat een goede afspraak, maar aan de diverse kruisjes langs de weg is te zien dat het ook regelmatig mis gaat.
Verder is Polen aardig verwesterd. De auto’s zijn zeer modern en iedereen ziet er goed verzorgd uit. Wel is de behuizing vaak oud en verwaarloosd. Ook wordt er openlijk veel gedronken op straat, maar ik heb mij er niet onveilig gevoeld.
Na een overnachting in een redelijk luxe maar toch goedkoop geprijsd hotel in het noorden van Polen ben ik de volgende dag op tijd op weg gegaan via Gdansk naar de Pools/Russische grens. Het is een redelijk kaal en vlak gedeelte. Niet echt spectaculair.
Via een nieuwe weg bereik ik de grens Polen/Rusland. Wat mij opviel bij de grens was het grote aantal Poolse oude Passats. Eén lange rij. Aan de Poolse kant werd ik oppervlakkig gecontroleerd. Ze vroegen wat ik ging doen en bekeken vluchtig mijn papieren.
Vervolgens ga je naar een Russische tussenpost. Voordringen kon niet. Een lange rij Passats tussen de paaltjes. Af en toe mocht er een auto verder. Na de 1e pascontrole werd je doorgestuurd naar de echte Russische grens. Russen konden door de ene doorgang (vrij snel) maar buitenlanders moesten aansluiten bij 1 van de 4 loketten. En dat duurde allemaal vreselijk lang.
De mensen die in de rij stonden, deden dit om bij te verdienen. Ze mochten 6x per maand Rusland in om goedkoop te tanken, cigaretten te kopen en drank. Dan ging men weer terug in de rij staan.
Toen ik na ongeveer 1,5 uur aan de beurt was, werd mij duidelijk dat het visum helemaal in orde was, maar dat ik nog een aanvullend formulier in moest vullen. Ik begreep hen niet en zij mij niet. Altijd spannend zo’n nieuwe onbekende grens.
Na veel gedoe en geroep van de douaniere bleek dat ik 1 loket verder kon, nadat zij mij formuliertje afgestempeld had. Bij het volgende loket ook nog zo ongeveer 3 kwartier gestaan. Ik moest een soort declaratieformulier invullen en aangeven wat ik ging doen en waar. Ik snapte er helemaal niets van want alles was in het Russisch.
Toen de rij door mij wat lang begon te worden, was er een Poolse dame behulpzaam. Ze gebaarde iets hoe ik het moest doen. Ik kreeg van de beambte 2 stempels met een doorslag en ik was in … RUSLAND.

Dat gaf een heel apart gevoel. Ik reisde alleen en kon niemand verstaan en ik kon niets lezen. Alles was in het Cyrillisch. Daar moet je gevoel eerst wel even aan wennen. Na wat foto’s gemaakt te hebben, ging ik over de highway naar de hoofdstad Kaliningrad. Er stond direct politie met een laser gun, maar ik mocht doorgaan. Ik reed niet te hard, maar de vrachtwagen achter mij werd wel aangehouden.

Via een goede weg bereikte ik door een eentonig maar zeer armoedig landschap de hoofdstad Kaliningrad. 1250 kilometer verwijderd van Appingedam, mijn vertrekpunt.
Ook in een nieuwe stad is het altijd even opletten geblazen hoe mensen zich gedragen in het verkeer. Ook moest ik zelf goed opletten waar ik in terecht kwam. Bij verkeerslichten kwam van alles aan alle kanten aan mij voorbij. Rustig aangedaan en via wat buitenwijken met zeer slechte wegen kwam ik via was kasseien en een zeker 10 cm hoger liggende tramrails in het centrum aan.
In deze stad was ik al wat Lada’s en niet rijdende Wolga’s tegen gekomen, maar over het algemeen reden er bijna alleen maar westerse en japanse automerken.

In het centrum was het echter heel anders. Alles was netjes en luxe (boulevard, hotel etc etc) en er reden heel wat verlengde Hummers, Porches Cayenne en cabrio Bentley’s rond. Ik kwam er achter dat deze toe behoorden aan de rijke bovenlaag die voornamelijk uit mafia bestond. Je merkt er zelf niets van, maar ik bemoeide me dan ook verder met niemand en zij bemoeiden zich niet met mij.
Ook kon ik er pinnen (de enige automaat die ik gezien heb, behalve in het hotel). Mensen gingen zelf niet pinnen, maar stonden netjes te wachten in het bankgebouw totdat ze geholpen werden. Wel 40 a 50 mensen in de rij. Bij de pin-automaat stond niemand en zowaar kon ik er geld uittappen. Ik moest nog omschakelen want ik had geen idee hoeveel ik gekregen had. Wel kwamen er direct mensen op mij af die van alles vroegen, maar omdat ik het het Nederlands terugsprak wist ik niet wat zij van mij moesten. Wisselen?
Ik was om een uur of twee in de stad en omdat ik buiten de stad geen enkele accommodatie ben tegen gekomen wat op een hotel of pension leek, besloot ik mijn intrek te nemen in een luxe hotel in het centrum. Het was niet al te duur en was voorzien van alle luxe. Het was heerlijk warm en heb na een douchebeurt een terras aan de rivier gezocht om alles eens goed in me op te nemen.
De oudere mensen zagen er echt uit als Russen zoals wij dat nog kennen uit de Koude Oorlog maar de jonge mensen zijn ontzettend hip (met name die wat meer te besteden hebben). Ze hebben allemaal mobieltjes en dat ziet er best vreemd uit in zo’n arm land.

Die middag wandelend nog een wijk bezocht. Daar bleek dat mensen in zeer arme na oorlogse kapotte flats woonden . Een gure boel.
Het is geen spannende stad en zeker niet mondain, maar het is interessant om te zien omdat het wel een bijzonder verleden heeft. Je merkt het duidelijk aan een aantal gebouwen van vroeger die nog uit de Duitse overheersingstijd dateren.
De volgende dag ben ik op de motor gestapt en richting het noorden gereden. Na een aantal kilometers snelweg ben ik over binnenwegen verder gegaan. De weg was slecht, de omgeving eentonig, maar wel opletten voor loslopend vee en gaten in de weg. Na verloop van tijd kwam ik in een bosrijke omgeving en dat was aangenaam rijden.
Als je verder rijdt, kom je ook verder en ik kwam op een punt waarbij ik moest kiezen; teruggaan of verder richting Litouwen. Dit laatste leek mij ook zeer interessant, dus ik besloot richting Litouwen te gaan. Onderweg veel ooievaarsnesten gezien met pasgeboren ooievaars. Een heel mooi gezicht boven op de boerderijen en stroompalen. Ook veel armoede gezien. Kapotte huizen, bestrating etc etc.
Ik moest natuurlijk ook wel eens tanken. Dat gaat op een zeer bijzondere wijze en je moet er helemaal zelf achter komen, want erg behulpzaam waren de Russen niet, behalve een Rus die een beetje Duits sprak en zelf ook motor reed. Hij legde mij uit, dat ik eerst naar binnen moest gaan, dan betalen, dan tanken en dan weer terug om het te veel betaalde geld terug te krijgen. Zo gezegd zo gedaan, maar de dame in het afrekenhokje wilde mij niet helpen, ook niet toen ik geld gaf. Uiteindelijk kwam de motorrijdende Rus helpen en toen wilde de vrouw e.e.a. wel uitvoeren. Ach ja, het zal er wel bij horen. De benzine was niet duur; 90 eurocent en omdat ik toch over het algemeen wat rustiger reed waren het goedkope tankbeurten.
Na een paar uur door een zeer vlak landschap bij temperaturen van 30+ bereikte ik de Russisch/Litouwse grens. Ik kon de rij Passats voorbij rijden, want hier was het wat minder georganiseerd. Deze Lotouwers deden hetzelfde als wat de Polen deden om wat bij te verdienen.
Ik kwam achter 6 Passats staan die 1 voor 1 geholpen werden. Af en toe kwam er een Russische beambte bij me, die me iets vroeg in het Russisch. We begrepen elkaar uiteraard helemaal niet en dan liep hij maar weer weg. Dan kwam hij weer eens langs om mijn motor te bekijken en ging hij eens bellen. Ik begreep van een Engels sprekende Litouwer die in de rij stond, dat zij niet wisten wat ze met mij moesten; een buitenlander op de motor en daar was veel overleg over.
Na 2 uur was ik eindelijk bij het loket en vooraan in de rij. Een vrouw deed een klepje open en ik moest mijn paspoort geven alsmede het formuliertje waar ik overnacht had plus nog een declaratieformulier die ik bij binnenkomst ingevuld had.
Daar ging het ook weer helemaal mis. Hokje ging open, mijn ogen werden bekeken, iets geroepen, hokje weer dicht en dan werd er weer getelefoneerd. Gezien het geroep en het ge-overleg heb ik waarschijnlijk iets ingevuld bij binnenkomst wat niet overeenkwam met wat ik opgegeven heb bij vertrek. Ik denk dat ik gemeld had dat ik op dezelfde plek weer het land weer zou verlaten, maar ik riep: Polski – Kaliningrad-Litowski en zei zij: njet Kaliningrad en ik daarop: Njet Kaliningrad.
Ik kreeg een mooie stempel in mijn pas terecht en mocht mijn reis vervolgen. Bij de douane van Litouwen allemaal vriendelijke mensen met wel wat extra controle omdat ik de EU binnen kwam.
Ook hier was het nog heerlijk warm en ik vervolgde mijn reis over goede wegen. Het was een vlak landschap. Na verloop van tijd kwam er een grote kruising van wegen en besloot richting Polen te gaan. Bij de grens tussen Litouwen en Polen is geen grenscontrole meer. De wegen zijn goed alleen was het drukker door het vele vrachtverkeer van Litouwen van en naar West-Europa.
Ik heb mijn roebels ingewisseld voor Poolse Zloty’s en kreeg er een stuk chocola bij. Was wel lekker bij de cola. Ook was het nog steeds zeer warm. Ik besloot toch maar eens mijn leren broek uit te doen. Dat had ik tot dan toe niet gedaan i.v.m. veiligheidsoverwegingen, maar hier leek het allemaal wat rustiger.
Deze streek in Noord-Polen is een mooie glooiende omgeving om te rijden. Hoe dichter je bij Warschau komt, merk je dat de mensen wat welvarender worden. Ze hebben meer te besteden en meer vrije tijd. Ik ben in een hotel gegaan aan een mooi meer. Je ziet waterscooters en zielbootjes. Toerisme, en dat had ik tot nu toe niet gezien. Overal waar ik kwam was ik nog bijzonder, zeker op de motor. Hier was ik niet zo opvallend meer.
Ik merkte dat mijn bagagedrager door de vele slechte wegen het had begeven. Met sjorbanden e.d. heb ik het kunnen oplossen en de bagage heb ik op de buddyseat geplaatst.
Over de laatste dag heb ik niet zo veel te schrijven. Na een kleine zoektocht door Warschau bereikte ik weldra de nieuwe snelweg waarover ik in een paar uurtjes de Duitse grens bereikte. Het waren die dag eigenlijk alleen stops om te tanken en de drinken; even pauzeren en dan weer door.
Na 13 uur bereikte ik na 1150 kilometer de thuishaven Appingedam ’s avonds om een uur of 10. Vier dagen en 3000 km en geen enkele regendruppel. Verder geen enkel probleem met de motor.

Het was zeer de moeite waard om eens in een heel ander gebied te zijn geweest met heel andere gewoonten en heel andere leefregels. Daardoor waardeer je Nederland ook weer wat meer. Zo slecht hebben we het hier nog niet.

[inside]

petje af en wat een leuk verhaal.

Gr. Hans

[RonalT]

Kijk ... een mooi verslag. Maar die "waterscooters en zielbootjes" begrijp ik nog niet. Zitten er verloren zieltjes op die waterscooters

Nee, ik ben jaloers .... mijn vrouw zou zulk soort ritten niet aandurven.

[ronbalkema]

ach ja toch nog wat foutjes in de tekst. Zeilbootjes natuurlijk. Om aan te geven, dat de Polen geld hebben om te spenderen aan luxe artikelen.

Gr. Ron

[RonalT]

Je ziet het ook hier aan de Poolse auto's. Ze worden steeds groter en nieuwer.
Het begint er inderdaad op te lijken dat een groep Poolse werknemers geld heeft om leuke dingen te doen in het leven....
Hopelijk kunnen wij dat ook blijven doen. Want al die bezuinigingen, waarover gesproken wordt door onze Haagse Weetniksen, zijn niet goed voor de economie. Dus ook niet goed voor ons.

[Wingwesp]

Heerlijk om te lezen, denk dat het best indrukwekkend is om zo'n reis te ondernemen.

[Devoraz]

Als het zo lastig is (zeker vanwege de taalbarrière) zou ik al niet gaan. Het lange wachten zou me niet meteen tegenhouden.
Ik heb een aantal jaar geleden (met 3 vrienden) een trip van zo'n 1500 km naar Oslo, Noorwegen gemaakt met de auto. Ook in 1 dag naartoe gereden (15 uur). Enige oponthoud was aan de zweeds/noorse grens.

Mooi reisverslag.

[andreanita]

Tjonge jonge, wel spannend zo'n reis, en zeker aleen, wel mooi om te lezen, en petje af voor de oldtimer, de moter bedoel ik ha ha, toch een hele reis, wat zijn ze betrouwbaar.

Groetjes André

[bigm]

Mooi verhaal, een hele belevenis. Rusland staat ook op mijn wensenlijstje maar zal dan ook alleen moeten. Misschien helpt jouw avontuur anderen overtuigen, het is weldegelijk haalbaar.
Ook respect voor de GL1000.

Grtz,
Martin

[Honda GL Castlebiker]

Leuk verslag. En mooi dat je ouwe Goldwing het er op de bagagedrager na goed vanaf heeft gebracht .

Maar vind het wel zonde om in 4 dagen tijd zo'n trip te doen. Net als laatste dag, 1.150 km in 13 uur rijden.
Dat lijkt onderhand wel werk. Ik zou er wel heel wat langer over doen. Dagje Berlijn, dagje ergens in Polen,
als je daar veilig kan parkeren, dagje Kaliningrad, dagje Vilnius.

In Kaliningrad stond je motor daar ergens veilig bij het hotel?

Ik ben paar keer in Polen geweest. Fijn land, best aardige mensen, maar sommige zijn behoorlijk arm,
en hebben daardoor iets te lange vingers.

[ronbalkema]

Dag

nu pas kunnen reageren; ben net weer terug op de GL1000 uit Zwisterland en de Franse Alpen; klokje staat nu echt over de 300.000 km. Hele week bijna mooi weer. Maar om op jouw vraag antwoord te geven: Lange dag-afstanden vallen bij mij nog net onder hobby; geen werk.

Bij het hotel hadden ze geen garage; heeft buiten het hotel gestaan op straat. Met wat slotwerk erop. Heb me er maar aan overgegeven dat het goed zou gaan en dat ging het gelukkig ook.

Russische mensen probeerden af en toe een praatje te maken (dan wel in het Russisch uiteraard), maar we konden elkaar helaas niet begrijpen en gingen dan lachend uit elkaar. Ze vonden me vast een vreemde snuiter daar op de motor.

En dat het maar 4 dagen waren, wist ik voor die tijd, dus ik had mij erop ingesteld en dan is het ook geen grote teleurstelling dat ik sommige dingen niet gedaan/gezien heb. Ben overigens als een een tijdje in Berlijn geweest, dus dat kon ik sowieso overslaan. De omgeving ten noorden van Warschau is overigens zeer de moeite waard. Glooiend groen landschap met veel bossen. Is aangenaam rijden.

[Honda GL Castlebiker]

Even kijken of het zo ook lukt met de foto

[Honda GL Castlebiker]

Ron, natuurlijk beslis jezelf je tempo en ritme, is logisch

Ikzelf zou er alleen langer over doen denk ik. Je komt niet elke week
in dat stukje Rusland of in Litouwen, dan zou ik eigenlijk meteen een
rondritje Litouwen eraan vast plakken.

Met je motor heb je dan geluk gehad buiten het hotel. Zat er geen
mannetje bij de voordeur die alles in de gaten hield? Zeker in Polen,
daar zit bij elk bedrijfje, dag en nacht, zo'n mannetje. In Roemenie
ook. Soms denk je er zit niemand. Stop er maar eens, binnen 2 minuten
staat hij bij je

Hoe hard reed je over de duitse Autobahnen? Ik bedoel, je motor is de
jongste niet, heeft er al 300.000 km opstaan, die rag je niet meer af
denk ik, daar rij je rustig mee. Wat moet ik me voorstellen dat je in
Duitsland als cruise-snelheid aanhoud? 130-140?

Vind altijd dat er verdacht weinig motorrijders op de Duitse Autobahnen
zijn. Wel heel veel personenauto's die te hard rijden. Lijkt me ook geen
fijn gevoel als je daar met je motor lekker 130 rijd, beetje zoals het
hoort in Europa, en er komt er weer eentje met z'n personenauto
aangescheurt met 180-190 km, die vlak op je nummerplaat komt zitten.

[ronbalkema]

Ach zo blijft er nog wat te bezichtigen over. Vroeger ging je nooit die kant op. MOcht ook bijna niet, dus er komt steeds meer open te liggen voor ons.

Mijn kruissnelheid op de autobahn was gewoon 120 km per uur. 140 is ook te doen, maar ik heb het gevoel dat ik hem met 120 km/uur nog wat extra spaar.
De snelweg vanaf even voor Warschau tot de Duitse grens is ook helemaal nieuw (wel tolweg, maar weinig tolgeld). Is een rustige weg.

En er zat overigens geen bewaking bij het hotel, maar het personeel verzekerde mij, dat er nooit wat werd gestolen. Klonk niet helemaal geloofwaardig, maar het is wel uitgekomen. Heb me ook absoluut niet onveilig gevoeld in Polen, Litouwen en Rusland.

Ron

[Honda GL Castlebiker]

OK Ron, duidelijk. Rij jij vaak van de verdere ritten alleen, of ook ooit met een "gabber"
of met een groep. Gabber zoals ik bij Foks zag, dat die met Michel uit Belgie veel deed
rijden...

Nog meer ongewone tochten op de planning staan?

Zag dat je laatst naar Zwitserland was geweest. Je Goldwing maakt de km's zo wel