Michel en Peter onderweg naar Griekenland.
Geplaatst: 24 dec 2014, 14:51
Twee vrienden, Michel op BMW GS 1150 en Peter op oranje Tupperware GW1800, op weg naar Griekenland.
Net terug uit Noorwegen, t.w. 01 september 2014. Direct bij Wingservice in Hilvarenbeek nieuwe banden laten leggen. Mijn vriendin lekker knuffelen. Even jarig zijn. De was doen en weer op weg. Nu naar Griekenland met Michel op basis van kamperen.
Het is niet gelukt. We zijn niet tot in Griekenland gekomen. Oorzaak: nat, natter, het natste. Onderweg hebben we onze plannen bijgesteld.
Op zaterdag 6 september in de loop van de ochtend zijn we vertrokken via Luxemburg richting Duitsland. Op de snelweg in Luxemburg rijden we door op ongeveer 130 km/uur, hetgeen is toegestaan. Bij het laatste tankstation net voor de grens stoppen we om te tanken en een bakje koffie. Het gaat helemaal mis. Tijdens het koffiedrinken staan we naast de motoren. Het voorventiel van Michel zijn motor begeeft het. Oorzaak: droogscheuren. Wat een geluk dat dit gebeurd tijdens een pauze! Via een repatriëring belanden we bij een garage met er tegenover een camping. Zaterdagavond kunnen we niet verder worden geholpen. Michel demonteert zijn wiel en op maandag laten we dit in de omgeving vervangen bij een motorzaak. Terug monteren en daar gaan we weer.
Vanaf de camping rijden we via Duitsland, Oostenrijk in. Net voor de grens naar Kroatië worden we staande gehouden. Of we bij de politie met radargun even willen afrekenen. Neen, natuurlijk niet. Er wordt ons te verstaan gegeven dat we 20 km te hardreden en de kosten met geschreven bekeuring zijn €30,- de man. Niet lullen, betalen en doorrijden. Eigenlijk is het vreemd dat we moesten stoppen. Wij zijn de "braafste" verkeersdeelnemers die er zijn
, dat vinden we zelf.
Vanuit Kroatië volgen we de kustroute naar het zuiden naar onze bestemming Griekenland. We krijgen regen, regen en nog eens regen. Uiteindelijk staan we bij Dubrovnick tot onze knieën in het water. In overleg met het thuisfront passen we onze bestemming aan.
De reis gaat naar Durres in Albanië en vandaar met de boot naar Bari in Italië.
De weerberichten voor Italië zijn beduidend beter. Voordat we in Durres belanden rijden we een stuk binnendoor, deels onverhard.
In Italië besluiten we om naar Sicilië te rijden. Elke dag bepalen we de route voor morgen. Van het vaste land steken we de straat van Messina over met onze oude Nederlandse veerboot die dienst heeft gedaan tussen Vlissingen en Breskens. Na enkele dagen op Sicilië keren we terug naar het vaste land.
Hier rijden we weer over een stuk onverhard. Het wordt steeds erger. Uiteindelijk ga ik op een grof keien pad onderuit. Het wordt tijd voor mij om te bekennen dat een Goldwing geen offroad motor is. Met veel moeite krijgen Michel en ik de machine recht. Wederom dit jaar heb ik schade. Voor mij geen echt offroad werk meer. Alleen nog af- en toe een gravelpad. Jammer.
We zijn weer onderweg. Michel rijdt voorop en neemt een haarspeldbocht iets te ruim. Er komt een auto tegemoet. Ik voorzie het ergste. Beiden staan gelukkig nagenoeg stil en raken elkaar. Michel valt. In eerste instantie geen lichamelijke en materiële schade. Het Zweedse echtpaar in de auto is zeer begaan. We spreken en wensen elkaar het beste en gaan ieder ons weegs. Later blijkt dat Michel verkeerd op het wegdek is beland en met toenemende pijn rijd. Onderweg doen we een pharmacia aan maar zonder dokters recept geen medicijn. Michel slikt pijnstillers. We rijden nu Linéa recta naar Frankrijk. We komen enkele dagen later omstreeks 17.00 uur aan in BrianÇon. Eerste stop is de pharmacie. Michel informeert nu zijn vrouw omtrent het voorval. M.b.v. onze Franse taal kennis en het thuisfront krijgt Michel spierverslappers los zonder recept. Michel, deze eigenwijze van oorsprong Rotterdamse vent, rijdt onze reis uit naar zijn woonplaats in Nederland.
Tot heden is dit de reis met de meeste hindernissen. Maar tja, een van de reizen moet de ergste zijn.
Conclusie: ALLES KOMT GOED. Een fantastisch moto.
Meer foto's zijn te zien op: http://www.mijnalbum.nl/Album=YGK6MOTW" onclick="window.open(this.href);return false;
Net terug uit Noorwegen, t.w. 01 september 2014. Direct bij Wingservice in Hilvarenbeek nieuwe banden laten leggen. Mijn vriendin lekker knuffelen. Even jarig zijn. De was doen en weer op weg. Nu naar Griekenland met Michel op basis van kamperen.
Het is niet gelukt. We zijn niet tot in Griekenland gekomen. Oorzaak: nat, natter, het natste. Onderweg hebben we onze plannen bijgesteld.
Op zaterdag 6 september in de loop van de ochtend zijn we vertrokken via Luxemburg richting Duitsland. Op de snelweg in Luxemburg rijden we door op ongeveer 130 km/uur, hetgeen is toegestaan. Bij het laatste tankstation net voor de grens stoppen we om te tanken en een bakje koffie. Het gaat helemaal mis. Tijdens het koffiedrinken staan we naast de motoren. Het voorventiel van Michel zijn motor begeeft het. Oorzaak: droogscheuren. Wat een geluk dat dit gebeurd tijdens een pauze! Via een repatriëring belanden we bij een garage met er tegenover een camping. Zaterdagavond kunnen we niet verder worden geholpen. Michel demonteert zijn wiel en op maandag laten we dit in de omgeving vervangen bij een motorzaak. Terug monteren en daar gaan we weer.
Vanaf de camping rijden we via Duitsland, Oostenrijk in. Net voor de grens naar Kroatië worden we staande gehouden. Of we bij de politie met radargun even willen afrekenen. Neen, natuurlijk niet. Er wordt ons te verstaan gegeven dat we 20 km te hardreden en de kosten met geschreven bekeuring zijn €30,- de man. Niet lullen, betalen en doorrijden. Eigenlijk is het vreemd dat we moesten stoppen. Wij zijn de "braafste" verkeersdeelnemers die er zijn
, dat vinden we zelf. Vanuit Kroatië volgen we de kustroute naar het zuiden naar onze bestemming Griekenland. We krijgen regen, regen en nog eens regen. Uiteindelijk staan we bij Dubrovnick tot onze knieën in het water. In overleg met het thuisfront passen we onze bestemming aan.
De reis gaat naar Durres in Albanië en vandaar met de boot naar Bari in Italië.
De weerberichten voor Italië zijn beduidend beter. Voordat we in Durres belanden rijden we een stuk binnendoor, deels onverhard.
In Italië besluiten we om naar Sicilië te rijden. Elke dag bepalen we de route voor morgen. Van het vaste land steken we de straat van Messina over met onze oude Nederlandse veerboot die dienst heeft gedaan tussen Vlissingen en Breskens. Na enkele dagen op Sicilië keren we terug naar het vaste land.
Hier rijden we weer over een stuk onverhard. Het wordt steeds erger. Uiteindelijk ga ik op een grof keien pad onderuit. Het wordt tijd voor mij om te bekennen dat een Goldwing geen offroad motor is. Met veel moeite krijgen Michel en ik de machine recht. Wederom dit jaar heb ik schade. Voor mij geen echt offroad werk meer. Alleen nog af- en toe een gravelpad. Jammer.
We zijn weer onderweg. Michel rijdt voorop en neemt een haarspeldbocht iets te ruim. Er komt een auto tegemoet. Ik voorzie het ergste. Beiden staan gelukkig nagenoeg stil en raken elkaar. Michel valt. In eerste instantie geen lichamelijke en materiële schade. Het Zweedse echtpaar in de auto is zeer begaan. We spreken en wensen elkaar het beste en gaan ieder ons weegs. Later blijkt dat Michel verkeerd op het wegdek is beland en met toenemende pijn rijd. Onderweg doen we een pharmacia aan maar zonder dokters recept geen medicijn. Michel slikt pijnstillers. We rijden nu Linéa recta naar Frankrijk. We komen enkele dagen later omstreeks 17.00 uur aan in BrianÇon. Eerste stop is de pharmacie. Michel informeert nu zijn vrouw omtrent het voorval. M.b.v. onze Franse taal kennis en het thuisfront krijgt Michel spierverslappers los zonder recept. Michel, deze eigenwijze van oorsprong Rotterdamse vent, rijdt onze reis uit naar zijn woonplaats in Nederland.
Tot heden is dit de reis met de meeste hindernissen. Maar tja, een van de reizen moet de ergste zijn.
Conclusie: ALLES KOMT GOED. Een fantastisch moto.
Meer foto's zijn te zien op: http://www.mijnalbum.nl/Album=YGK6MOTW" onclick="window.open(this.href);return false;
