Hoe een prachtige reis eindigde................
- wingryder
- Winnaar "show your wing" fotowedstrijd
- Berichten: 1259
- Lid geworden op: 30 mar 2007, 23:10
- Locatie: Sassenheim
Hoe een prachtige reis eindigde................
Yo Wingvrienden,
Zoals jullie wellicht nog weten zijn Els en ik eind juli vertrokken voor onze trip naar Faroër en IJsland.
We deden lekker rustig aan en reden de eerste dag op ons gemak en met prachtig weer naar Hamburg voor ons eerste overnachtings adres. De Extra koffer achterop deed het uitstekend, dwz ik merkte er totaal niets van.
Dat het mooi weer was en behoorlijk warm dat merkten we toen we bij de elbetunnel in de file terecht kwamen want daar begon de temperatuur duizelingwekkend hoog op te lopen zo hoog dat ik even aan de kant gegaan ben om de ventilatoren hun werk te laten doen en ik wat later met wat meer snelheid even een stukje door kon rijden. gelukkig duurde het niet lang en toen de snelheid weer boven de 40 km kwam was er niets meer aan de hand. Ik dacht nog "daar moet ik toch eens wat aan doen want als we volgend jaar naar frankrijk gaan kun je lachen", Dat zou even anders lopen maar dat wist ik toen nog niet.
De tweede dag weer met prachtig weer door naar Hirtshals in denemarken, weer een kleine 500 km dus een prachtig stukkie tuffen.
Ons tweede B&B adres opgezocht, wow, prachtig gelegen, mooie kamer, heerlijk rustig. Helemaal Top.
Zaterdag 2 -8 naar de boot, die vertrok om ca 16:00 uur dus we hadden alle tijd en hebben nog een tijdje lekker aan het strand gezeten, helemaal goed.
Nog even wachten voor we aan boord kunnen.
Dan, inschepen, motor vastzetten. Blij met mn eigen sjorbanden want met die krengen van de boot lukt het me niet. kan aan mij liggen .
Hut opzoeken, mannen en vrouwen gescheiden,echt waar, dus met 3 vreemde kerels in een hut. prima geslapen dankzij mn oordoppen want volgens mij lag ik bij een paar bosbouwers met kettingzagen op de hut .
Na ruim 30 uur varen was daar de aankomst in Tors havn, heel vlot van de boot af en zoeken naar het overnachtingasadres, dat we dankzij twee heel vriendelijke eilanders redelijk snel vonden.
De volgende dag was de wereld erg klein vanwege de dichte mist die er hing, dus mooi de gelegenheid om lopend het stadje te verkennen. Klein, Leuk, en heel overzichtelijk.
De haven
's middags nog een klein stukje met de motor gereden, maar dat was door de mist niet echt een succes.
De volgende dag, goed weer, droog en de wolken zaten hoog dus prachtig toerweer, heel veel schitterende wegen bereden met uitzichten waar je alleen maar van kunt dromen.
Weer terug in het guesthouse en van een welverdiende nachtrust genoten zodat we de volgende dag weer fris en fruitig op de motor konden stappen, het was weer mooi meer.
Ook nu weer schitterende wegen in een omgeving die zich eigenlijk niet laat beschrijven, maar waar de stilte en de weidsheid fenomenaal waren.
Beeld met zicht op het kerkje
Kerkhof behorend bij het kerkje hieronder.
Turen naar de meeuwen en papagaaiduikers
zou dit nog uit de knoop te halen zijn?
onderweg genoten we van vergezichten en natuurschoon, heel veel soorten meeuwen en de komiek van de faroer, de papagaai duiker.
Na weer een kleine 400 km weer terug en uitrusten voor de reis naar ijsland,
daar kwamen we 7 augustus aan.
Koud, heeeeel mistig, is dit wat ons te wachten staat de komende twee weken?
Nee, gelukkig niet, het wordt al snel helder en het weer knapt op en we zien landschappen aan ons voorbij trekken waarbij we denken dat we op de maan zijn.
We ervaren al snel dat er heel veel vulkanische activiteit is op ijsland als we hete modderbronnen passeren, leuk om te zien.
het is echt heet hoor.
Zo rijden we door van het ene naar het andere guesthouse waarbij we ons steeds weer verbazen over het landschap,de stilte en de weidsheid van het land. Slechts af en toe kom je een auto tegen, hoewel het hoogseizoen is en dus redelijk druk, is het goed te doen. Weg nummer 1 waarop we rijden is een perfecte weg met goed asfalt waarop de wing zich volledig in z´n element voelt, als je daarvan af gaat wordt het asfalt vaak gravel, maar ook dat is heel goed te doen, sommige stukken zijn wat meer gebutst en daar is het een kwestie van goed je ogen open ouden om de diepste kuilen te ontwijken. maar ook hier geeft de wing geen krimp, alles trilt en schudt maar alles blijft op z´n plek
Zo komen we in het noorden van het land waar we vanuit Akureyri op een behoorlijk onstuimige zee een walvistocht maken. Gelukkig zien we, zij het niet helemaal, regelmatig die enorme beesten opduiken, heel mooi om mee te maken.
We rijden verder langs de kust en spotten nog wat zeehonden die daar lekker in de zon hun gemak er van nemen.
Verder is er behalve vogels en heel veel ijslandse fjordenpaarden niet veel dierenleven te zien op ijsland, of het moeten de vele duizenden schapen zijn waar stikt het van, en allemaal gewoon langs de weg, net als in Schotland, opletten dus want ze springen zo voor je wiel. Nu vind ik lamsvlees erg lekker maar ik hoef hem niet zelf te slachten.
We rijden verder en komen wat meer naar het zuidwesten, weer ander landschap maar wat opvalt is de enorm sterke wind.
Als we die op de kop hebben dan is er niets aan de hand, maar van opzij is het heel erg lastig om het spul in het goede spoor te houden. Zo komen we gelukkig zonder problemen in Arnastapi waar we twee nachten blijven, het is een dorpje van een paar huizen en een vissershaventje. De andere dag maken we weer een mooie tocht waarbij weer die vervelende wind wat van het rijplezier verpest maar gelukkig komen we weer heelhuids bij ons guesthouse terug. daar praten we wat met de meisjes van het restaurant en hebben het over de wind, we horen dat het de komende dagen nog zo hard blijft waaien. Maar, zeggen ze, dat is ijsland.
een slapende vulkaan, hier hebben we op de kraterrand de hele omtrek afgelopen. tippel van een uur.
niet te ver doorlopen!!
Met de techniek van een moderne camera zijn leuke plaatjes te maken.
het doet surrealistisch aan.
Een waterval waarvan het water volkomen grijs is door de vulkaan as.
De dag erna, tank vol, tassen er weer in, en hup weer op pad. Net uit het dorpje op het open terrein, shit weer die kl... wind. Lijkt wel of het nog harder gaat. Het is echt naar links leunen tegen de wind in en zover mogelijk naar links rijden om wat ruimte te hebben om te corrigeren als dat nodig is. Snelheid terug naar een gemoedelijke 80 km p/u.
Dan opeens, de wind valt weg en omdat we er tegenin leunden dreigden we om te vallen, dus snel terug sturen om weer recht te komen, maar dan, terwijl ik terugstuur komt de wind met een enorme kracht weer terug en worden we als het ware gelanceerd . Ik weet nog dat ik dacht "oh god daar gaan we" en het volgende dat ik weet is dat ik weer bij m'n positieven kwam in het met gras dicht gegroeide slootje naast de weg, zo'n 2,5 m lager. Ik kon alles bewegen, kon lopen, au m'n linker enkel doet pijn, nou ja zal wel verzwikt zijn, m'n hoofd bewegen alle kanten op, ja hoor gaat goed, helm af, koud, snel uit het water. ELS, ELS waar ben je? er zijn geen icoontjes die kunnen uitdrukken wat er dan door je heen gaat, die eerste tellen als je niet weet maar je maatje is. ELS......gelukkig hoor ik al snel een eindje verderop geroep en een m of vijf richting motor lag ze .
Gelukkig niet in het water maar redelijk goed in het droge gras op het talud naast de weg.
Zo snel mogelijk loop ik naar haar toe en zie nergens bloed, praten denk ik en ik zeg "ik ben er hoor", nergens aankomen, vraag als ik in haar benen knijp of ze dat voelt, ja goddank wel. Ook haar armen voelt ze en ze kan alles bewegen. gelukkig.
In de tussentijd gaat er een vrachtwagen in de ankers en vliegt er een jonge chauffeur op ons af, "i have called 112 " ok thank you.
dan begint het wachten, want je zit nu eenmaal niet zoals hier in ons eigen kikkerlandje op vijf minuten van een ambulance.
Omdat je weet dat een vrachtwagenchauffeur altijd onder tijdsdruk staat zei ik tegen hem, "Als je door moet dan ga je maar hoor"
een kort antwoord klonk "nee ik blijf bij jullie" even later kwam hij met z'n dekbed aanlopen. "anders krijgt ze het koud". dan leer je mensen wel op een heel mooie manier kennen.
Daarna arriveert er een vrouw, een belgische, die arts blijkt te zijn, zij kontroleert hartslag en oog reflexen en doet hetzelfde als ik bij armen en benen. dan komt de politie, die doen hun werk en wachten net als wij op de ambulance. Ongeveer 3 kwartier na het ongeval komt de ambulance en kunnen ze beginnen met het stabiliseren van Els. "En u" vragen ze, "mankeert u niets?" , nee volgens mij niet, ik kan alles bewegen, ja mn linker enkel doet wat pijn. "i think its twisted", oh ok.
Toen ze met Els bezig waren had ik tijd om wat dingen te redden bij de motor, daar werd deze jongen niet echt vrolijk van maar gek genoeg kon ik er erg nuchter naar kijken, en heb ik een tas die in het water lag eruit gehaald en op de kant gelegd.
Ik zag dat de deksel van de topkoffer een m of 3 verderop lag en het scherm weer een andere kant op.dat moet een behoorlijke dreun geweest zijn.
Terug naar de dokter die met Elsje bezig was, vroeg aan hem waar gaan we naar toe en hoe lang duurt dat""?
Reykjavik, met de auto is dat ruim twee uur Ik zeg "dat kan toch niet? dat duurt veel te lang" nou zo bijdehand was hij gelukkig zelf ook want hij had al een helikopter opgeroepen.
Die kwam drie kwartier later, landt midden op de weg dus genoeg te zien voor de weinige automobilisten die noodgedwongen moesten wachten, Els er in, ik erin, en hup gaan. 20min. vliegen en we landen bij de ER van reykjavik, ik hobbel op m'n zere pootje achter de brancard va Els aan naar de EHBO. Daar leek het wel een scene uit een film, ik denk dat er 15 man klaar stond, 10 voor Els en vijf voor mij.
Ik zal jullie niet vermoeien met de hele voortgang maar het uiteindelijke resultaat is dat Els vijf gebroken ribben en een gebroken schouderblad heeft, de aorta is beschadigd, een sneetje in een long en een bloeding aan een slagader van de milt Die hebben ze gelukkig kunnen stoppen en de milt is behouden.
Uiteraard ben ik ook onderzocht en na een ct scan van m'n nek en röntgenfoto van m'n enkel bleek dat ik de enkel gebroken had en in de 6e nekwervel een scheurtje "it's more serious than you thought" zei de dokter toen ze met "goede" nieuws kwam melden.
Vervolgens heeft Els 3 nachten op IC gelegen en werd ze in de loop van de vierde dag naar een ander ziekenhuis op een gewone zaal gebracht. Ik zit met m'n pootje in het gips en met m'n nek in zo'n kraag is niet prettig maar kan niet anders, voorlopig 6 weken.
Ik heb 14 dagen in een zorghotel gezeten en ging elke dag met de taxi naar Els toe.
Na veertien dagen kregen we groen licht en mochten we naar huis. met de ambulance naar het vliegveld, in het vliegtuig hadden we alle ruimte, ik kon met m'n pootje op de stoel en Els had twee stoelen,dus dat ging goed.
Dat de aankomst op schiphol een emotioneel weerzien was dat hoef ik waarschijnlijk niemand uit te leggen.
Els heeft nog veel pijn maar met de goede middelen is dat wel te doen, voorlopig kunnen we geen kant op maar we zijn allang blij dat we het kunnen navertellen. Ik denk dat die beschermengelen het ook te hard vonden waaien en dachten "kom we liften met die wingers mee" anders kan ik niet verklaren waarom ik niet m'n nek gebroken heb en Els het ondanks de lange tijd die het duurde voor we in het ziekenhuis waren het ook overleefd heeft. Beiden, voor zover het er nu uitziet, zonder blijvende schade. voor ons is het echt een Godswonder.
Nu we weer thuis zijn en de eerste golf van familie en vrienden is geweest en we wel een bloemenwinkel kunnen beginnen ga ik me ook verdiepen in de banale zaken zoals verzekering etc.
De motor, wat er nog van over is, staat nog in ijsland in opslag bij het bergings bedrijf. ik moet met de verzekering overleggen wat er mee gebeurt. Het ding was wa+ verzekerd dus ik hoop dat ik nog wat terug zie, voorlopig ga ik er van uit dat hij totall loss is maar dat wacht ik even af.
Al met al is het een heel verhaal geworden met niet de afloop die we voor ogen hadden, we waren in ijsland nog maar op de helft dus we gaan zeker terug om het af te maken, want het blijft een schitterend land met een natuur die zijn weerga niet kent.
Het zal alleen met een auto zijn en niet meer met de motor.
We moeten sowieso zien of en zo ja wanneer er weer een wing (natuurlijk) komt. Hangt van een aantal factoren af, maar dat is van later zorg. Nu snappen jullie ook waarom ik helemaal boven in bij het koelings probleem schreef dat het even anders zou lopen. Bij deze motor hoef ik er niets meer aan te doen was het maar wel zo.
Groet, gelukkig ook van Els
Jan ( even geen Wingryder )
Zoals jullie wellicht nog weten zijn Els en ik eind juli vertrokken voor onze trip naar Faroër en IJsland.
We deden lekker rustig aan en reden de eerste dag op ons gemak en met prachtig weer naar Hamburg voor ons eerste overnachtings adres. De Extra koffer achterop deed het uitstekend, dwz ik merkte er totaal niets van.
Dat het mooi weer was en behoorlijk warm dat merkten we toen we bij de elbetunnel in de file terecht kwamen want daar begon de temperatuur duizelingwekkend hoog op te lopen zo hoog dat ik even aan de kant gegaan ben om de ventilatoren hun werk te laten doen en ik wat later met wat meer snelheid even een stukje door kon rijden. gelukkig duurde het niet lang en toen de snelheid weer boven de 40 km kwam was er niets meer aan de hand. Ik dacht nog "daar moet ik toch eens wat aan doen want als we volgend jaar naar frankrijk gaan kun je lachen", Dat zou even anders lopen maar dat wist ik toen nog niet.
De tweede dag weer met prachtig weer door naar Hirtshals in denemarken, weer een kleine 500 km dus een prachtig stukkie tuffen.
Ons tweede B&B adres opgezocht, wow, prachtig gelegen, mooie kamer, heerlijk rustig. Helemaal Top.
Zaterdag 2 -8 naar de boot, die vertrok om ca 16:00 uur dus we hadden alle tijd en hebben nog een tijdje lekker aan het strand gezeten, helemaal goed.
Nog even wachten voor we aan boord kunnen.
Dan, inschepen, motor vastzetten. Blij met mn eigen sjorbanden want met die krengen van de boot lukt het me niet. kan aan mij liggen .
Hut opzoeken, mannen en vrouwen gescheiden,echt waar, dus met 3 vreemde kerels in een hut. prima geslapen dankzij mn oordoppen want volgens mij lag ik bij een paar bosbouwers met kettingzagen op de hut .
Na ruim 30 uur varen was daar de aankomst in Tors havn, heel vlot van de boot af en zoeken naar het overnachtingasadres, dat we dankzij twee heel vriendelijke eilanders redelijk snel vonden.
De volgende dag was de wereld erg klein vanwege de dichte mist die er hing, dus mooi de gelegenheid om lopend het stadje te verkennen. Klein, Leuk, en heel overzichtelijk.
De haven
's middags nog een klein stukje met de motor gereden, maar dat was door de mist niet echt een succes.
De volgende dag, goed weer, droog en de wolken zaten hoog dus prachtig toerweer, heel veel schitterende wegen bereden met uitzichten waar je alleen maar van kunt dromen.
Weer terug in het guesthouse en van een welverdiende nachtrust genoten zodat we de volgende dag weer fris en fruitig op de motor konden stappen, het was weer mooi meer.
Ook nu weer schitterende wegen in een omgeving die zich eigenlijk niet laat beschrijven, maar waar de stilte en de weidsheid fenomenaal waren.
Beeld met zicht op het kerkje
Kerkhof behorend bij het kerkje hieronder.
Turen naar de meeuwen en papagaaiduikers
zou dit nog uit de knoop te halen zijn?
onderweg genoten we van vergezichten en natuurschoon, heel veel soorten meeuwen en de komiek van de faroer, de papagaai duiker.
Na weer een kleine 400 km weer terug en uitrusten voor de reis naar ijsland,
daar kwamen we 7 augustus aan.
Koud, heeeeel mistig, is dit wat ons te wachten staat de komende twee weken?
Nee, gelukkig niet, het wordt al snel helder en het weer knapt op en we zien landschappen aan ons voorbij trekken waarbij we denken dat we op de maan zijn.
We ervaren al snel dat er heel veel vulkanische activiteit is op ijsland als we hete modderbronnen passeren, leuk om te zien.
het is echt heet hoor.
Zo rijden we door van het ene naar het andere guesthouse waarbij we ons steeds weer verbazen over het landschap,de stilte en de weidsheid van het land. Slechts af en toe kom je een auto tegen, hoewel het hoogseizoen is en dus redelijk druk, is het goed te doen. Weg nummer 1 waarop we rijden is een perfecte weg met goed asfalt waarop de wing zich volledig in z´n element voelt, als je daarvan af gaat wordt het asfalt vaak gravel, maar ook dat is heel goed te doen, sommige stukken zijn wat meer gebutst en daar is het een kwestie van goed je ogen open ouden om de diepste kuilen te ontwijken. maar ook hier geeft de wing geen krimp, alles trilt en schudt maar alles blijft op z´n plek
Zo komen we in het noorden van het land waar we vanuit Akureyri op een behoorlijk onstuimige zee een walvistocht maken. Gelukkig zien we, zij het niet helemaal, regelmatig die enorme beesten opduiken, heel mooi om mee te maken.
We rijden verder langs de kust en spotten nog wat zeehonden die daar lekker in de zon hun gemak er van nemen.
Verder is er behalve vogels en heel veel ijslandse fjordenpaarden niet veel dierenleven te zien op ijsland, of het moeten de vele duizenden schapen zijn waar stikt het van, en allemaal gewoon langs de weg, net als in Schotland, opletten dus want ze springen zo voor je wiel. Nu vind ik lamsvlees erg lekker maar ik hoef hem niet zelf te slachten.
We rijden verder en komen wat meer naar het zuidwesten, weer ander landschap maar wat opvalt is de enorm sterke wind.
Als we die op de kop hebben dan is er niets aan de hand, maar van opzij is het heel erg lastig om het spul in het goede spoor te houden. Zo komen we gelukkig zonder problemen in Arnastapi waar we twee nachten blijven, het is een dorpje van een paar huizen en een vissershaventje. De andere dag maken we weer een mooie tocht waarbij weer die vervelende wind wat van het rijplezier verpest maar gelukkig komen we weer heelhuids bij ons guesthouse terug. daar praten we wat met de meisjes van het restaurant en hebben het over de wind, we horen dat het de komende dagen nog zo hard blijft waaien. Maar, zeggen ze, dat is ijsland.
een slapende vulkaan, hier hebben we op de kraterrand de hele omtrek afgelopen. tippel van een uur.
niet te ver doorlopen!!
Met de techniek van een moderne camera zijn leuke plaatjes te maken.
het doet surrealistisch aan.
Een waterval waarvan het water volkomen grijs is door de vulkaan as.
De dag erna, tank vol, tassen er weer in, en hup weer op pad. Net uit het dorpje op het open terrein, shit weer die kl... wind. Lijkt wel of het nog harder gaat. Het is echt naar links leunen tegen de wind in en zover mogelijk naar links rijden om wat ruimte te hebben om te corrigeren als dat nodig is. Snelheid terug naar een gemoedelijke 80 km p/u.
Dan opeens, de wind valt weg en omdat we er tegenin leunden dreigden we om te vallen, dus snel terug sturen om weer recht te komen, maar dan, terwijl ik terugstuur komt de wind met een enorme kracht weer terug en worden we als het ware gelanceerd . Ik weet nog dat ik dacht "oh god daar gaan we" en het volgende dat ik weet is dat ik weer bij m'n positieven kwam in het met gras dicht gegroeide slootje naast de weg, zo'n 2,5 m lager. Ik kon alles bewegen, kon lopen, au m'n linker enkel doet pijn, nou ja zal wel verzwikt zijn, m'n hoofd bewegen alle kanten op, ja hoor gaat goed, helm af, koud, snel uit het water. ELS, ELS waar ben je? er zijn geen icoontjes die kunnen uitdrukken wat er dan door je heen gaat, die eerste tellen als je niet weet maar je maatje is. ELS......gelukkig hoor ik al snel een eindje verderop geroep en een m of vijf richting motor lag ze .
Gelukkig niet in het water maar redelijk goed in het droge gras op het talud naast de weg.
Zo snel mogelijk loop ik naar haar toe en zie nergens bloed, praten denk ik en ik zeg "ik ben er hoor", nergens aankomen, vraag als ik in haar benen knijp of ze dat voelt, ja goddank wel. Ook haar armen voelt ze en ze kan alles bewegen. gelukkig.
In de tussentijd gaat er een vrachtwagen in de ankers en vliegt er een jonge chauffeur op ons af, "i have called 112 " ok thank you.
dan begint het wachten, want je zit nu eenmaal niet zoals hier in ons eigen kikkerlandje op vijf minuten van een ambulance.
Omdat je weet dat een vrachtwagenchauffeur altijd onder tijdsdruk staat zei ik tegen hem, "Als je door moet dan ga je maar hoor"
een kort antwoord klonk "nee ik blijf bij jullie" even later kwam hij met z'n dekbed aanlopen. "anders krijgt ze het koud". dan leer je mensen wel op een heel mooie manier kennen.
Daarna arriveert er een vrouw, een belgische, die arts blijkt te zijn, zij kontroleert hartslag en oog reflexen en doet hetzelfde als ik bij armen en benen. dan komt de politie, die doen hun werk en wachten net als wij op de ambulance. Ongeveer 3 kwartier na het ongeval komt de ambulance en kunnen ze beginnen met het stabiliseren van Els. "En u" vragen ze, "mankeert u niets?" , nee volgens mij niet, ik kan alles bewegen, ja mn linker enkel doet wat pijn. "i think its twisted", oh ok.
Toen ze met Els bezig waren had ik tijd om wat dingen te redden bij de motor, daar werd deze jongen niet echt vrolijk van maar gek genoeg kon ik er erg nuchter naar kijken, en heb ik een tas die in het water lag eruit gehaald en op de kant gelegd.
Ik zag dat de deksel van de topkoffer een m of 3 verderop lag en het scherm weer een andere kant op.dat moet een behoorlijke dreun geweest zijn.
Terug naar de dokter die met Elsje bezig was, vroeg aan hem waar gaan we naar toe en hoe lang duurt dat""?
Reykjavik, met de auto is dat ruim twee uur Ik zeg "dat kan toch niet? dat duurt veel te lang" nou zo bijdehand was hij gelukkig zelf ook want hij had al een helikopter opgeroepen.
Die kwam drie kwartier later, landt midden op de weg dus genoeg te zien voor de weinige automobilisten die noodgedwongen moesten wachten, Els er in, ik erin, en hup gaan. 20min. vliegen en we landen bij de ER van reykjavik, ik hobbel op m'n zere pootje achter de brancard va Els aan naar de EHBO. Daar leek het wel een scene uit een film, ik denk dat er 15 man klaar stond, 10 voor Els en vijf voor mij.
Ik zal jullie niet vermoeien met de hele voortgang maar het uiteindelijke resultaat is dat Els vijf gebroken ribben en een gebroken schouderblad heeft, de aorta is beschadigd, een sneetje in een long en een bloeding aan een slagader van de milt Die hebben ze gelukkig kunnen stoppen en de milt is behouden.
Uiteraard ben ik ook onderzocht en na een ct scan van m'n nek en röntgenfoto van m'n enkel bleek dat ik de enkel gebroken had en in de 6e nekwervel een scheurtje "it's more serious than you thought" zei de dokter toen ze met "goede" nieuws kwam melden.
Vervolgens heeft Els 3 nachten op IC gelegen en werd ze in de loop van de vierde dag naar een ander ziekenhuis op een gewone zaal gebracht. Ik zit met m'n pootje in het gips en met m'n nek in zo'n kraag is niet prettig maar kan niet anders, voorlopig 6 weken.
Ik heb 14 dagen in een zorghotel gezeten en ging elke dag met de taxi naar Els toe.
Na veertien dagen kregen we groen licht en mochten we naar huis. met de ambulance naar het vliegveld, in het vliegtuig hadden we alle ruimte, ik kon met m'n pootje op de stoel en Els had twee stoelen,dus dat ging goed.
Dat de aankomst op schiphol een emotioneel weerzien was dat hoef ik waarschijnlijk niemand uit te leggen.
Els heeft nog veel pijn maar met de goede middelen is dat wel te doen, voorlopig kunnen we geen kant op maar we zijn allang blij dat we het kunnen navertellen. Ik denk dat die beschermengelen het ook te hard vonden waaien en dachten "kom we liften met die wingers mee" anders kan ik niet verklaren waarom ik niet m'n nek gebroken heb en Els het ondanks de lange tijd die het duurde voor we in het ziekenhuis waren het ook overleefd heeft. Beiden, voor zover het er nu uitziet, zonder blijvende schade. voor ons is het echt een Godswonder.
Nu we weer thuis zijn en de eerste golf van familie en vrienden is geweest en we wel een bloemenwinkel kunnen beginnen ga ik me ook verdiepen in de banale zaken zoals verzekering etc.
De motor, wat er nog van over is, staat nog in ijsland in opslag bij het bergings bedrijf. ik moet met de verzekering overleggen wat er mee gebeurt. Het ding was wa+ verzekerd dus ik hoop dat ik nog wat terug zie, voorlopig ga ik er van uit dat hij totall loss is maar dat wacht ik even af.
Al met al is het een heel verhaal geworden met niet de afloop die we voor ogen hadden, we waren in ijsland nog maar op de helft dus we gaan zeker terug om het af te maken, want het blijft een schitterend land met een natuur die zijn weerga niet kent.
Het zal alleen met een auto zijn en niet meer met de motor.
We moeten sowieso zien of en zo ja wanneer er weer een wing (natuurlijk) komt. Hangt van een aantal factoren af, maar dat is van later zorg. Nu snappen jullie ook waarom ik helemaal boven in bij het koelings probleem schreef dat het even anders zou lopen. Bij deze motor hoef ik er niets meer aan te doen was het maar wel zo.
Groet, gelukkig ook van Els
Jan ( even geen Wingryder )
Love to ride a goldwing!!!.
suzuki GT550 '75 tot '77 verkocht
400 cc ? Honda chopper achtig ding tot '83, verkocht
Eerste wing, een 1000, verkocht '84
2006 GL 1500,grijs, ingeruild op een rode
GL1800, deze in 2014 in ijsland aan brokken gereden, nu een zwarte
GL 1800,12-5-2021 verkocht
suzuki GT550 '75 tot '77 verkocht
400 cc ? Honda chopper achtig ding tot '83, verkocht
Eerste wing, een 1000, verkocht '84
2006 GL 1500,grijs, ingeruild op een rode
GL1800, deze in 2014 in ijsland aan brokken gereden, nu een zwarte
GL 1800,12-5-2021 verkocht
- director
- Berichten: 3916
- Lid geworden op: 22 mar 2006, 16:13
- Type Goldwing: GL1800
- Locatie: Volkel
- Contacteer:
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Jan en Els,
Dat is even heftig schrikken, jullie verhaal begint zo mooi en dan in een klap die klap. Ik ben er nog even stil van.......
Hopelijk komen jullie er weer helemaal bovenop en is er nog een lichtpuntje in de schade afhandeling van de Wing.
In ieder geval heel veel beterschap toegewenst !
Dat is even heftig schrikken, jullie verhaal begint zo mooi en dan in een klap die klap. Ik ben er nog even stil van.......
Hopelijk komen jullie er weer helemaal bovenop en is er nog een lichtpuntje in de schade afhandeling van de Wing.
In ieder geval heel veel beterschap toegewenst !
Groeten uit Volkel,
Erik Windmeijer
oprichter van www.goldwingforum.nl
Mijn motorhistorie sinds 1985:
Verkocht: 1985, Honda CX500, (bj 1980); 1990, Honda CM400t; 1998, Yamaha XS 400 SE, (bj 1980); 2000, Honda CX500, (bj 1983); 2004, BMW K75RT, (bj 1990); 2005, Honda Goldwing 1200 Asp, (bj 1985); 2017, Yamaha XV 535, (bj 1987); 2011, Honda Goldwing 1500 Asp, (bj 1989), 2019, Honda Goldwing 1800, (bj 2002)
In bezit:
2017, Oldwing (voor mijn oude dag)
2022, Honda CB350 Four, bj 1975
2018, Honda CB500 Four, bj 1975
2023, Honda Goldwing Tour DCT, bj 2018
Erik Windmeijer
oprichter van www.goldwingforum.nl
Mijn motorhistorie sinds 1985:
Verkocht: 1985, Honda CX500, (bj 1980); 1990, Honda CM400t; 1998, Yamaha XS 400 SE, (bj 1980); 2000, Honda CX500, (bj 1983); 2004, BMW K75RT, (bj 1990); 2005, Honda Goldwing 1200 Asp, (bj 1985); 2017, Yamaha XV 535, (bj 1987); 2011, Honda Goldwing 1500 Asp, (bj 1989), 2019, Honda Goldwing 1800, (bj 2002)
In bezit:
2017, Oldwing (voor mijn oude dag)
2022, Honda CB350 Four, bj 1975
2018, Honda CB500 Four, bj 1975
2023, Honda Goldwing Tour DCT, bj 2018
- Tourer
- Berichten: 158
- Lid geworden op: 11 jul 2013, 17:43
- Type Goldwing: GL1800
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Hallo "wingrijders",
Heftig einde van een verhaal wat zo mooi begon, wat een ellende. Het is inderdaad een wonder en geluk, dat jullie het beiden nog zo overleefd hebben en geen blijvende schade houden.
Ik wens jullie natuurlijk ook een spoedig herstel toe.
Groeten Ties
Heftig einde van een verhaal wat zo mooi begon, wat een ellende. Het is inderdaad een wonder en geluk, dat jullie het beiden nog zo overleefd hebben en geen blijvende schade houden.
Ik wens jullie natuurlijk ook een spoedig herstel toe.
Groeten Ties
Vorige motoren: Intruder 750, 2x Intruder 1400, Intruder LC 1500, BMW K1200LT, GL1800.
Huidige: GL 1800 Goldwing Tour DCT.
Huidige: GL 1800 Goldwing Tour DCT.
-
- Berichten: 175
- Lid geworden op: 15 aug 2010, 19:26
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Dag Els en Jan ik wens jullie een spoedig herstel, en meer geluk in het verdere leven
Groeten Jean
Groeten Jean
- Emmelkamp
- Berichten: 115
- Lid geworden op: 04 sep 2013, 08:16
- Type Goldwing: GL1200
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Beste Els en Jan ,
Wat zo mooi begint eindigt inderdaad niet leuk en wens jullie heel veel beterschap !
Wat zo mooi begint eindigt inderdaad niet leuk en wens jullie heel veel beterschap !
- wilcom2005
- Winnaar "show your wing" fotowedstrijd
- Berichten: 477
- Lid geworden op: 21 aug 2012, 21:15
- Type Goldwing: GL1200
- Locatie: Apeldoorn
- Contacteer:
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
jeetje das schrikken ...beterschap !
gr wilcom2005
gr wilcom2005
GL 1200 "Collector's Edition "
- RonalT
- Berichten: 13425
- Lid geworden op: 11 okt 2007, 09:45
- Type Goldwing: GL1800
- Locatie: Dinteloord
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Da's klote, Jan. Zorg dat jullie goed herstellen en daarna verder kijken.....
Groeten, RonalT
Kijk in de evenementen kalender wat er dan te doen is
And there is no better teacher than experience (Christain Horner)
Kijk in de evenementen kalender wat er dan te doen is
And there is no better teacher than experience (Christain Horner)
- andreanita
- Winnaar "show your wing" fotowedstrijd
- Berichten: 246
- Lid geworden op: 24 feb 2010, 10:23
- Locatie: Nieuwleusen
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Beste Els en Jan,
Met die gedachte ga je niet van huis dat dit je zal overkomen, je houd er rekening mee dat er wat stuk kan gaan aan de motor, maar dit is het ergste wat je kan overkomen.
Fijn dat jullie het er toch nog zo van af zijn gekomen want dat is wel een klapper geweest, wens jullie een goed herstel, en wel weer op de motor stappen als er weer één thuis staat.
Groeten André
Met die gedachte ga je niet van huis dat dit je zal overkomen, je houd er rekening mee dat er wat stuk kan gaan aan de motor, maar dit is het ergste wat je kan overkomen.
Fijn dat jullie het er toch nog zo van af zijn gekomen want dat is wel een klapper geweest, wens jullie een goed herstel, en wel weer op de motor stappen als er weer één thuis staat.
Groeten André
Look like an angel...Drive like a devil
-
- Berichten: 1884
- Lid geworden op: 22 mar 2014, 20:31
- Type Goldwing: GL1800
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Beste Els en Jan , Van Harte Beterschap gewenst . Als ik het verhaal las en de foto's zag kreeg ik er koude rillingen van. Groeten Peter n.d.
- Garfield
- Winnaar "show your wing" fotowedstrijd
- Berichten: 384
- Lid geworden op: 23 mar 2006, 12:21
- Type Goldwing: GL1800
- Locatie: Den Helder
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Hallo Jan en Els,
Wat een verhaal. Gelukkig zijn jullie er nog redelijk goed vanaf gekomen, het had erger kunnen zijn. Heel veel beterschap!
Groetjes,
Marco en Monique
Wat een verhaal. Gelukkig zijn jullie er nog redelijk goed vanaf gekomen, het had erger kunnen zijn. Heel veel beterschap!
Groetjes,
Marco en Monique
- pijnenburg
- Berichten: 254
- Lid geworden op: 08 feb 2011, 20:56
- Type Goldwing: GL1500
- Locatie: Westervoort
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Wow, maak je even wat mee zeg. Sterkte en hoop dat jullie snel herstellen. Ik vond de eerste fotos trouwens best indrukwekkend hoe mooi IJsland is.
Het kwaad bestaat niet, verschillende behoeftes wel.
- cooper
- Berichten: 2071
- Lid geworden op: 10 aug 2010, 12:53
- Type Goldwing: GL1800
- Locatie: Stabroek (Belgie)
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Jan en Els, ik wens jullie een spoedig en volledig herstel .
Hopelijk krijgt het verhaal van de Wing een happy end en kunnen jullie spoedig weer de baan op.
En zo zie je maar weer dat een ongeluk in een klein hoekje ligt, elke rit kan de laatste zijn.
Hopelijk krijgt het verhaal van de Wing een happy end en kunnen jullie spoedig weer de baan op.
En zo zie je maar weer dat een ongeluk in een klein hoekje ligt, elke rit kan de laatste zijn.
Once you ride a Wing, you buy a Wing!
-
- Berichten: 183
- Lid geworden op: 14 apr 2014, 05:07
- Type Goldwing: GL1500
- Locatie: Hellevoetsluis
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Wat een rot einde van wat een mooie en bijzondere vakantie had moeten zijn.
Gelukkig hebben jullie zelf geen blijvend letsel opgelopen en kunnen volledig herstellen.
Jullie Wing is natuurlijk zwaar balen, hopelijk dat de verzekering alles dekt.
Van harte beterschap,
Groet,
Elis en Roelof
Gelukkig hebben jullie zelf geen blijvend letsel opgelopen en kunnen volledig herstellen.
Jullie Wing is natuurlijk zwaar balen, hopelijk dat de verzekering alles dekt.
Van harte beterschap,
Groet,
Elis en Roelof
- Wim-S
- Berichten: 149
- Lid geworden op: 07 apr 2014, 21:58
- Type Goldwing: GL1800
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
heftig verhaal hopelijk genezen jullie snel
veel beterschap gewenst
mvgr wim en justina
veel beterschap gewenst
mvgr wim en justina
WE ZIJN GEWOON ANDERS MAAR BEST WEL LEUK
- Snowdog
- Berichten: 742
- Lid geworden op: 22 sep 2007, 20:26
- Type Goldwing: GL1800
- Locatie: Limburg
Re: Hoe een prachtige reis eindigde................
Prachtig en mooi geschreven tot aan de waterval , ook de foto,s - Top .
Totdat ik las dat jullie er onder uit gingen , ik kreeg toch even de rillingen want ik was echt verdiept in jullie vakantie en had een beetje het gevoel dat ik er stiekum bij was .
Al met al ben ik blij dat jullie wel op een goede manier geholpen werden , vooral dat jullie fatsoendelijk naar huis konden komen .
Veel beterschap voor beiden .
Gr Ron .
Totdat ik las dat jullie er onder uit gingen , ik kreeg toch even de rillingen want ik was echt verdiept in jullie vakantie en had een beetje het gevoel dat ik er stiekum bij was .
Al met al ben ik blij dat jullie wel op een goede manier geholpen werden , vooral dat jullie fatsoendelijk naar huis konden komen .
Veel beterschap voor beiden .
Gr Ron .