Mijn ervaringen met de Wing
Geplaatst: 12 feb 2017, 17:05
Inmiddels heb ik zo'n 3000 km met de Wing gereden dus ook maar eens mijn bevindingen neerpennen.
In een vroeger leven heb ik ook 2 Goldwings gereden, een GL1000 en een GL1100. Beiden waren nieuw en de GL1100 kostte toen 11.000 gulden weet ik nog.
In 1987 ben ik gestopt met motorrijden en in 2011 heb ik de draad weer opgepakt. Eens een Goldwing, altijd een Goldwing vond ik toen ook maar om nu meteen als heropstapper op een GL1800 te stappen vond ik een beetje te gortig dus eerst weer een beetje ervaring opgedaan met een Honda Varadero XL1000V.
De eerste GL1800 die ik ooit zag is alweer aardig wat jaartjes geleden in het Belgische Wuustwezel. Het eerste dat mij opviel was de wigvorm van het massieve frame en de dikke cilinderkoppen. Ik heb mijn auto aan de kant gezet om deze opvallende verschijning eens van dichterbij te bekijken. De eigenaar en eigenaresse kwamen graag hun bevindingen vertellen en nadat ik de motor tot in de kleinste details had bekeken was er ook nog een bak koffie. Ik wist het toen al, als ik weer ging motorrijden dan zou het deze worden.
Vorig jaar, in de Pyreneeën, heb ik heel wat Goldwings voorbij zien glijden en in Andorra stonden er ook nog een stuk of 10 geparkeerd dus toen was ik om. Op 7 november 2016 stond de motor op kenteken en konden we gaan rijden.
De vormgeving en uitstraling van deze dikke motorfiets is formidabel en tijdloos. Honda kan van alles aan de Wing veranderen om hem "met de tijd te laten meegaan" maar ze kunnen hem nooit mooier maken. De designer die deze motor heeft ontworpen was zijn tijd ver vooruit.
De eerste tocht met de Wing was uiteraard spannend maar al snel werd duidelijk dat het allemaal heel licht en vanzelf ging en was het eigenlijk prettiger rijden dan met de Varadero. De koersvastheid en stabiliteit van de Wing is prima en ook lange snelle bochten op de autosnelweg gaan moeiteloos en daar wilde de Varadero wel eens gaan zwabberen. Ook is de Wing veel minder windgevoelig dan de Varadero en dat ondanks die grote zetel achterop die toch in feite een windvanger is.
Het hoge gewicht bij manoeuvreren is verwaarloosbaar. De Wing heeft een lage zitpositie en een laag zwaartepunt, de Varadero heeft een zeer hoge zitpositie en een zeer hoog zwaartepunt wat manoeuvreren ook erg lastig maakt. Gelukkig heeft de Wing echter wel een achteruitversnelling.
Op de binnenweggetjes zijn de lange veerwegen van de Varadero echter weer wel prettig, die vangen kuilen en gaten in het wegdek beter op maar ja, de Goldwing is dan ook gemaakt voor het strakke asfalt.
Door zijn lange wielbasis is het op rotondes een beetje harder werken maar dat heb ik nog niet als een probleem gezien.
Een paar weken geleden voor het eerst met een duo (55 kg) een tochtje door 't Gooi gemaakt en dat ging ook moeiteloos hoewel je soms toch wel het extra gewicht voelt dat eigenlijk te ver naar achteren zit. Ik moest op een smal weggetje rechtsaf een scherpe draai maken (scherper dan 90 graden) en daar stond ook verkeer opgesteld dus er was maar heel weinig ruimte. Toen was het toch even billenknijpen, wat zeg ik.............zelfs de bekleding van het zadel zat in mijn bilnaad! Misschien een kwestie van voertuigbeheersing.
Het zadel en de zitpositie zijn perfect, nooit last gehad van zadelpijn of vermoeidheid, wel pijnlijke knieschijven dus af en toe even de benen strekken.
Al met al een geweldige motorfiets, niet alleen om op de rijden maar ook een plaatje om naar te kijken.
Nadelen? Ik had graag een grotere actieradius gehad, het shimmyen van het stuur vind ik vreemd en ik erger me mateloos aan het zingen van de banden in bochten.
In een vroeger leven heb ik ook 2 Goldwings gereden, een GL1000 en een GL1100. Beiden waren nieuw en de GL1100 kostte toen 11.000 gulden weet ik nog.
In 1987 ben ik gestopt met motorrijden en in 2011 heb ik de draad weer opgepakt. Eens een Goldwing, altijd een Goldwing vond ik toen ook maar om nu meteen als heropstapper op een GL1800 te stappen vond ik een beetje te gortig dus eerst weer een beetje ervaring opgedaan met een Honda Varadero XL1000V.
De eerste GL1800 die ik ooit zag is alweer aardig wat jaartjes geleden in het Belgische Wuustwezel. Het eerste dat mij opviel was de wigvorm van het massieve frame en de dikke cilinderkoppen. Ik heb mijn auto aan de kant gezet om deze opvallende verschijning eens van dichterbij te bekijken. De eigenaar en eigenaresse kwamen graag hun bevindingen vertellen en nadat ik de motor tot in de kleinste details had bekeken was er ook nog een bak koffie. Ik wist het toen al, als ik weer ging motorrijden dan zou het deze worden.
Vorig jaar, in de Pyreneeën, heb ik heel wat Goldwings voorbij zien glijden en in Andorra stonden er ook nog een stuk of 10 geparkeerd dus toen was ik om. Op 7 november 2016 stond de motor op kenteken en konden we gaan rijden.
De vormgeving en uitstraling van deze dikke motorfiets is formidabel en tijdloos. Honda kan van alles aan de Wing veranderen om hem "met de tijd te laten meegaan" maar ze kunnen hem nooit mooier maken. De designer die deze motor heeft ontworpen was zijn tijd ver vooruit.
De eerste tocht met de Wing was uiteraard spannend maar al snel werd duidelijk dat het allemaal heel licht en vanzelf ging en was het eigenlijk prettiger rijden dan met de Varadero. De koersvastheid en stabiliteit van de Wing is prima en ook lange snelle bochten op de autosnelweg gaan moeiteloos en daar wilde de Varadero wel eens gaan zwabberen. Ook is de Wing veel minder windgevoelig dan de Varadero en dat ondanks die grote zetel achterop die toch in feite een windvanger is.
Het hoge gewicht bij manoeuvreren is verwaarloosbaar. De Wing heeft een lage zitpositie en een laag zwaartepunt, de Varadero heeft een zeer hoge zitpositie en een zeer hoog zwaartepunt wat manoeuvreren ook erg lastig maakt. Gelukkig heeft de Wing echter wel een achteruitversnelling.
Op de binnenweggetjes zijn de lange veerwegen van de Varadero echter weer wel prettig, die vangen kuilen en gaten in het wegdek beter op maar ja, de Goldwing is dan ook gemaakt voor het strakke asfalt.
Door zijn lange wielbasis is het op rotondes een beetje harder werken maar dat heb ik nog niet als een probleem gezien.
Een paar weken geleden voor het eerst met een duo (55 kg) een tochtje door 't Gooi gemaakt en dat ging ook moeiteloos hoewel je soms toch wel het extra gewicht voelt dat eigenlijk te ver naar achteren zit. Ik moest op een smal weggetje rechtsaf een scherpe draai maken (scherper dan 90 graden) en daar stond ook verkeer opgesteld dus er was maar heel weinig ruimte. Toen was het toch even billenknijpen, wat zeg ik.............zelfs de bekleding van het zadel zat in mijn bilnaad! Misschien een kwestie van voertuigbeheersing.
Het zadel en de zitpositie zijn perfect, nooit last gehad van zadelpijn of vermoeidheid, wel pijnlijke knieschijven dus af en toe even de benen strekken.
Al met al een geweldige motorfiets, niet alleen om op de rijden maar ook een plaatje om naar te kijken.
Nadelen? Ik had graag een grotere actieradius gehad, het shimmyen van het stuur vind ik vreemd en ik erger me mateloos aan het zingen van de banden in bochten.